karanlıkla baş başa kaldığında gece düşünceleri sarar her yanını herşeyi düşünesin gelir gündüzceyi unutup gecece konuşursun gökyüzüne bakarsın, gündüzden farklı kapkara örtünün üzerinde ışıldayan yıldızlar... kendinle kalırsın... uyuyanlara inat dertleşirsin yüreğinle hayret edersin gündüzden sonraki sessizliğe.
bizim için daha çok alışkanlık,hayat tarzı. kimileri bunu diline dolar, kıskanırlar, merak ederler. napıyorsun o saate kadar diye irdelerler. sanki amerika yı yeniden keşfediyoruZ. uyuduğum zaman 11 12 saat uyuyorum uyanınca kendime uyuz oluyorum o da ayrı. fakat istesem de uyuyamıyorum. gece oturmayı seviyorum. erken yatacak da bi sebebim ve konsantrasyonum da yok. benle evlenen hatun yaşadı. kesintisiz uyur. beşik sallamak için uyanmasına gerek yok. hala beşik sallayan kadın kaldıysa tabi.
kendine ait bir atmosferde yalnız kalmak her zaman rahatlatmıştır insanı,
eğer ki bu eylemin süresi uzatıldığında paha biçilemezdir.
insan olduğunun farkına varır insan, egolarından kurtulur.
