Daha önce ,
"Protesto , eger örgütsüzseniz sonuçsuzdur...muktedir daima yenecektir..bırakınız yapsınlar AVM lerini, nasıl olsa yapacaklar..
" itaatsizlik" yapacak siviller ortada yok...
bu durumda "dogrudan eylem" süslü AVM lerine gitmemektir..inler cinler 0 -0 berabere kalsın...kesin çözüm. yaşasın bakkallar diyelim, bitirelim.. net."
diye yazmıştım... haklı çıktım, üzgünüm.
çünkü hareket bir küçük burjuva hareketiydi.
Küçük burjuvalar, nitelikleri geregi atılgan, aceleci ve kararsız bir topluluktur... çabuk tepki gösterirler, örgütlenmeye pek tahammül göstermezler..yapıları daha çok hükmetmeye yatkındır... generallerin çok askerlerin az oldugu bir ordu gibi..
romantiktirler,
okumuş çocuklardır, beyaz türklerdir,
kavga etmeyi pek beceremezler... devlet kavramını çözemedikleri için "siyasal zor" karşısında nasıl davranacaklarını da pek kestiremezler.
Melih Pekdemir'in dedigi gibi "Devrim bir süreçtir ve hemen şimdi girişilirse gerçekleşebilir. Ve işte bütün bu olup bitenler nedeniyle ve ardından harcanacak çabayla olur devrim."
devrim ihtiyacı ekonomiktir.bazen pratik tek başına yetersiz kalır... biraz da ideoloji gerek.
Ben de naçiz bir küçük burjuva üyesi oldugum için yazı uzadı ve sıkıldım...sonra devam ederim.
evet, rüya sona erdi ve halk bir kere daha yenildi..
ama klasik anlamda bir yenilgi degildi bu...aslında kazananla kaybedenin yer degiştirdigi dengesiz bir durum söz konusuydu...
Spontane birikim ve öfke patlaması bir öfke örgütü yarattı...
örgütsüz bir örgüttü bu, naif, çocuksu ve eglenceliydiler...
Eklektik bir yapıydı, temel bir ideolojileri yoktu, ortak çelişkileri gittikçe hoyratlaşan otoriteye karşı duyulan öfkeydi.
içlerinde çogunlukla apolitik, hayatında ilk defa eylem görmüş gençler vardı...
tutunamayan enteller, duyarlı çevreciler, lümpenler ,eski solcular, anarşistler..
Böylesine çok sesli bir korodan bırakın senfoniyi , dogru dürüst söylenebilen bir türkü çıkması bile mümkün degildi... söylemeye çalıştılar beceremediler... ama sesleri duyuldu... her taraftan duyuldu.
Sessizligi kurgulayan , sessizligi duymaya alışkın olanlar bu sesten,degişik alışık olmadıkları garip ürkütücü bu ezgiden ürktüler...
Gezi Parkı direnişinde ABD ve AB emperyalist oligarşileri, daha düne kadar sırtını sıvazladıkları, kredibilitesini yükselttikleri AKP Hükümetine metazori ve oldukça sert balans ayarı çektiler.
Erdoğanın kuyruğunu kıstırıp daha uzlaşmacı bir politikaya geçiş yapmış gibi görünmesinde bunun da belli bir etkisi oldu kuşkusuz.
Ancak burada iki yanılsamayla sınırları kalın biçimde çekmemiz gerekir.
devam ederim sonra, belki..........sıkıldım.
onların sandıkları gibi güzel rüya bir anda şeytani oldu, kabusa döndü. başbakanımızı devirmek için yola çıkan bu sözde özgürlükçü zihniyet ne yapacağını şaşırmıştır.
