Genç adamın biri, babasına her gün;
'Benim de dostlarım var, sendeki dost gibi' Baba, itiraz eder, Olmaz öyle çok dost, hakikisi
Belki bir, belki iki, fazlasını bulamazsın gerçek, hakiki
Devam eder durur konuşma
Aralarında başlar bir tartışma, Karar verirler bir sınava,
Dostun hakikisini anlamaya
Bir akşam bir koyun keserler, Ve koyarlar çuvala Baba der ki oğluna,
'Hadi al bu çuvalı, şimdi götür dostuna'
Çuvaldan kanlar damlamakta, sanki öldürmüşler de bir adamı, koymuşlar çuvala,
Dıştan böyle sanılmakta delikanlı sırtlar çuvalı, gider en iyi bildiği dostuna,
çalar kapıyı O dost, bakar ki bir çuvala hem de kanlı,
Kapar hızla kapıyı delikanlının suratına, almaz içeri arkadaşını,
Böylece tek tek dolaşır delikanlı,
Kendince tanıdığı, sevdiği dostlarını
Ne çare, hepsinde de sonuç aynıdır evlat geriye döner
Ama içten yıkılır
Babasına dönerek; haklıymışsın baba ' der Dost yokmuş bu dünyada ne sana, ne de bana
Baba 'hayır Evlat 'der, benim bir dostum var bildiğim hadi, çuvalı alda bir kerede git ona
Genç adam, çuvalı sırtlar tekrar alnından ter, çuvaldan kanlar damlar
Gider, baba dostuna kabul görür, sevinir
O dost, delikanlıyı alır hemen içeri Geçerler arka bahçeye Bir çukur kazarlar birlikte,
Çuvaldaki koyunu gömerler adam diye, Üzerine de serpiştirirler toprak Belli olmasın diye
dikerler sarımsak
Genç adam gelir babasına;
'Baba, işte dost buymuş' diye konuşunca, Babası; 'daha erken, o belli olmaz daha
Sen yarın git O'na, çıkart bir kavga, atacaksın iki tokat, hiç çekinmeden ona,
işte o zaman anlaşılacak, dostun hakikisi sonra gel olanları anlat bana'
Genç adam, aynen yapar babasının dediğini, maksadı anlamaktır dostun hakikisini,
babasının dostuna istemeden basar iki tokadı! Der ki tokadı yiyen DOST;
'Git de söyle babana, biz satmayız sarımsak tarlasını böyle iki tokada'!
Sevilecek biri olmadığın zamanlarda bile Seni Sevmeli
Sarılacak biri olmadığın zamanlarda bile Sana Sarılmalı
Dayanılmaz olduğun zamanlarda bile Sana Dayanmalı
Dost dediğin;
fanatik olmalı;
Bütün dünya seni üzdüğünde sana moral vermeli
Güzel haberler aldığında seninle dans etmeli,
Ve ağladığında, seninle ağlamalı
Ama hepsinden daha çok;
Dost matematiksel olmali;
Sevinci çarpmalı
Üzüntüyü bölmeli
Geçmişi çıkarmalı
Yarını toplamalıi
Kalbinin derinliklerindeki ihtiyacı hesaplamalı ve her zaman bütün parçalardan daha büyük olmalı
işi bitince seni bir tarafa atmamalı...
bu tabir dost zannettiklerinden kazık yiyen insanların, başına 'gerçek' kelimesini koyarak ürettiği ütopik bir karakterdir. ''bak bu gerçek bir dost''. ''gerçek dost dediğin''... bir de şey var, ''kardeşten öte''.
herkesin ve her şeyin gelip geçici olduğu bir dünyadayız. kardeşin kardeşi terk ettiği, sokak köpeğiyle insanın sırdaş olduğu bir yer burası. o yüzden her şeye dramatik bir anlam yüklemek yerine biraz anı yaşasak, ayrıntılara takılmasak, biraz da kendi işimize baksak, dünya daha güzel döner ve bizler çok daha huzurlu günler yaşarız.
grip olduğunuzda üşenmeden evinize gelen, zil sesini duymadığınız için yarım saat kapıyı tekmeleyen ve en sonunda * hastalığın bulaşmasından çekinmeden üstünüze atlayan ve neşesiyle, enerjisiyle sıkıcı gününüzü aydınlatan insandır.
gözlerine baktığınızda "seviyorum seni dostum" ışığını aldığınız, bir köşede ağladığınız özel bir zamanda elini omzunuza atıp, "ben varım dostum", bitmedi hayat, hayat devam ediyor daha yapacağımız çok şey var, daha yenmen gereken ne zorluklar var ki ben hepsinde yanında olacağım diyebilen ve bunu kalbinize hissettirebilendir. bahsi geçen o zorluklar yaşandığında çok uzak bir şehirde dahi olsa ilk bileti alıp yanınıza gelen, "buradayım dostum" diyendir. mutluluğunuza sizden daha fazla sevinen, üzüntünüzü kalbiyle bizzat yaşayan fedakarlığın boyutlarını kıyaslamadan, hiç konuşmasa dahi bütün bunları duruşuyla hissettirendir.
