Sene 1998 henüz ikinci sınıfa giden bir çocuğum, Mardin'de çok mutlu bir yaşantımız var, anneannem ve dedem ölmemiş. En büyük eğlencem gece 11'e kadar lojmanın bahçesinde arkadaşlarımla bilimum çocuk oyunlarını oynamak.
deliler gibi sevdiğim kızı her akşam evine bırakırdım bundan yıllar önce. o artık yok. onu evine bıraktığım ilk güne dönmek istiyorum. ve her bıraktığımda istediğim gibi, o yol hiç bitmesin istiyorum.
en başa dönmek isterdim, bu koca bir hiç olan hayatımı yaşamamış olmak isterdim. daha ben 3 buçuk aylıkken annemin kollarında ölüyormuşum, hastaneye bir az daha geç kalınsa kabedeceklermiş beni. işte o ana dönmek, kısaca ölmek istiyorum.
