böyle bir zevki hiç bir şey veremez. o nasıl bir öz güvendir öyle, aptallığın sınırlarının olamayacağını yazılan tezlerin hiç bir antitezle çürütülemeyeceğini anlıyosun.
Zevk alıyor insan zamanla. Sen dinledikçe, o anlattıkça yamrı yumru, ufacık bi sey kalıyor karşında. Mimiklerine, tonlamasına, nasıl da kıvrandığına odaklanıp farklılıkları seçmeye çalışıyor insan zamanla.
En zevk aldığım kısımsa onu, söylediği o aptal zırvalıklara inandığıma inandırmak.
