ülke ve dünya meselelerini içselleştirdikçe onlara alıştıkça seçmen yorgunluğu kılıfı altında oluşan olgudur. tabi bunun dışında yıllar yılı mücadele verip, karşılığını bulamamaktan kaynaklı daraltan sıkıntı da söz konusudur. yani bu mücadelenin devinim içerip durması ve istenilen kitlelere ulaşılamaması yönetimde bir türlü söz sahibi olamamakla birleşince ortaya tadından yenmez bir kişisellik çıkar. bazen yıllardır bir şeylere çabalamış olmanın dahi kafi olduğu düşünülür. elbet, bu durumu düşünenlerin de kendi açısından haklı olduğu yönler vardır. yalnız, geçmişsel değerlemelerin içine takılıp kalmak entelektüel mana da düşünülmesi gereken bir sorun yumağı. yani çağın ruhunu okuma kısmı eksik kalıyor ideolojilerin statikliğinde. ideolojik düşünce sisteminde kendi içinde tutarlı argümanlar öne sürülse de, şu işin güncelini yakalayamama, toplumun her kesiminden uzaklaşma aralığı maalesef daralıyor. bu aralığın içini birikimle doldurmak bir yere kadar götürebiliyor meseleleri. halbuki değişim materyali durmuyor, anlık farklılıklar alıp götürüyor dünyayı ve içindeki oluşumları.
heyecan dalgası bırakılmamalı, yitip gitmemeli yapılan eylemlerin izini sürerken. geleceğe bakmak geleceği ve değişen dünyayı okumak/ yorumlamak olması gereken. belki de ideolojilerin mutlak tarafından içinin böyle doldurulması gerekiyor. yoksası statiklik ve değişen dünyaya uyum sağlayamamak kuşkusuz.
insandaki gençlik evresinin insana dair verimliliğinden de kaynaklıdır bu durum. çünkü, gençken daha sağlıklı değerlemelerle dünyaya yön vermek istenir. bu duygu, zamanla sekteye uğrar. bu da insanın kişisel hesaplaşmalarını ve boşvermişliğini ortaya çıkarır.
ayakların yerden kesilmesiyle kesilmemesi arasındaki farktır mevzu bahis.
kapital düzenin etrafı iyiden iyiye sarmasıyla başlar. bir bakarsın kendin para kazanman gerekir. gidersin belediye başkan adayından oy karşılığı para istersin.
