ezhel’in felaket şarkısını açıp, bu kız bir afet bir afet diye bağırarak bizim sokaktan girsene. mahalle “aha yine gizemi almaya geldi çılgın aşık” falan desin. dedirttir. öptüm.
ne gel ne de gelme demeye takatim yok. biliyorum bir yerlerdesin, sesini duyuyorum ama gelemiyorum senden tarafa. dönemiyor kaburgalarım aydınlık yüzüne.
ne sev diyeceğim ne de özle gelince. sen, sen ol. ben de ben. ortalıkta çok fazla kelime dolaşmasa da olur. belki o zaman karanlıklarımız çıkar aydınlıklara!!!
bana saf, şeffaf gel. varını yoğunu ıvırını zıvırını topla gel. acılarınla, yaralanmışlıklarınla gel. yalansız dolansız gel. her şeyi yak gel. düş kırıklarınla düşlerinle gel lakin kendine gelmeden bana gelme.
kitapları çok sev olur mu,
sürekli gül, maddiyata çok takılma birlikte harcayalım,
bol bol gezip keşfedelim,
kumsallarda dans edelim, ben gitar çalıyım sen söyle.
Umarım olursun başıma güzel olarak gelirsin diye başlıyorum.
Seni sevmek bir zevk. Müthiş bir enerji dolacaktır içime. Var olan gülüşümün tek sebebi olacaksın. Seni sevebilirim sanırım.
