izlerken fena boğan, içi daraltan film. Dram ile belgesel arasında kalmış gibiydi.
Çok fazla karamsarlık hakimdi, belki de yönetmenin konusuyla vurgulamak istediği tam da buydu; 90'lı yıllardaki kürtlerin yaşadığı cefaları seyirciye görsel/işitsel yollarla kanıtlamak istercesine anlatabilmek...
''savaş bir gün biterse kendimize şunu sormalıyız:
Peki ya ölüleri ne yapacağız? neden öldüler?''
Güzel ve türk sinemasının çöplüğe dönüştüğü şu günlerde bir şey anlatan, bir şeyleri söylemekten çekinmeyen film. Mubi’de izledim, keşke kürtçe konuşulan yerleri çevirselerdi.
özcan alper 'in bu yıl vizyona girmesi beklenen filmi. referansı sonbahar'ı başyapıt kabul edince beklentiler içselleştirilip büyüyor tabi.
parlayan türk sinemasının en önemli meyvelerinden birini vermişti sonbahar'la özcan alper. bakalım, nasıl bir film gelecek? merakla beklemek...
tam bir hayal kırıklığıdır(sonbahardan kaynaklı bir beklentiden dolayı)
zamanının gerisinde kalmış filmdir. çünkü goebbels propaganda sineması için güzel bir örnektir.
ters ışıklar çok kötü kullanılmış, karakterler çok zayıf, hikaye çok yüzeysel, hiç bir şey ifade etmeyen gereksiz çok sayıda sahne, abartılı şekilde deus ex machina...
aklıma bir dakika içerisinde gelen şeyler bunlar. bunun yerine gidiniz güzel bir semih kaplanoğlu filmi izleyiniz.
faşizan fikirlerimi yakıp türkiye' nin gerçekten 1990- 94 yılları arasında batının nasıl magazinle uyutulurken doğuda onlarca insanın katledildiğini gösteren en çarpıcı. değeri bilinemeyen. özcan alper'in bence sonbahardan daha iyi yaptığı filmi.
gerçekten harika bir filmdi. ağlamadan edemedim. sonbahar'dan sonra güzel yine bir güzellik yapmışlar çok beğendim. hele ki müziklerinin kattığı hava tartışılmaz hele ki en sondaki ağıt Khaçadur Ayedisyan'dan oratorya beni benden almıştır. *
film özgün olmakla birlikte nasıl bu kadar berbat, yorucu olmuş çözemedim. belki bu berbatlığı ve yoruculuğu, haddinden fazla gereksiz sahne bulundurmasına, gereksizce susulmasına borçludur. sonbahardan sevdiğimiz yönetmen amcamız sanki, lisede ve fakülte 1. sınıfta okuyan kızların "devrimci gençlerin esrarengizlikten kaynaklanan karizmasına" kapılmasına hayli içerlemiş gibi. yönetmen amcamız sanki gençken bazı duyguları eksik yaşamış; ideal aşk hikayesi, über ideal erkek ve kadın figürü... fakat amcamızın, kızın ulaştığı diğer insanların hikayelerini işleyişi etkili idi, çoğu planı da sanatsal idi... ikinci filmde böyle rahat davranmış adam üçüncü filminde neler yapar gayrı izleyicisi düşünsün.
