Kimselere nasip olmayan böylesi bir kardeşleşmenin görkeminden titredi Madrid. Coşkuyla fısıldadı tek bir ağız gibi: “Bizimle savaşmaya, bizimle ölmeye gelmişler…”
Onların dil sorunu yoktu. Dünyayı yaratan ellerinden tanırlardı birbirlerini. “No Pasaran!” sır değildi onlar için ve hangi dilde verilirse verilsin anlarlardı “hücum” komutunu. Yüzlerini bile görmedikleri ispanya işçi ve köylüleri için aynı kahramanlık ve sadelikte öldü onlar. Öldüler haykırarak: Diz çökerek yaşamaktansa ayakta ölmek yeğdir! No Pasaran!
Uyan artık uykudan uyan
Uyan esirler dünyası
Zulme karşı hıncımız volkan
Kavgamız ölüm-dirim kavgası
Mazi ta kökünden silinsin
Biz başka alem isteriz
Bizi hiçe sayanlar bilsin
Bundan sonra her şey biziz.
Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
Enternasyonal'le kurtulur insanlık
Tanrı, patron, bey, ağa, sultan
Nasıl bizleri kurtarır
Bizleri kurtaracak olan
Kendi kollarımızdır
Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
Enternasyonal'le kurtulur insanlık
Hem fabrikalar, hem de toprak
Her şey emekçinin malı
Asalaklara tanımayız hak
Her şey emeğin olmalı
Cellatların döktüğü kan
Bir gün onları boğacak
Bu kan denizinin ufkundan
Kızıl bir güneş doğacak
Bu kavga en sonuncu kavgamızdır artık
Enternasyonal'le kurtulur insanlık.
taksime inelimmi ?
iki bira içelim ne dersin ?
ev boş içiyoz sende gelsene tatli kiz ?
moda dayiz , votka var gelsene ?
senle bi sofra kuralimmi ?
güzel günlere icelim mi ?
bize gelsene kız içeriz muhabbet ederiz ?
bu aksam bize gelsene içelim az ?
aşk kominizmdir , kominizm özgürlüktur bize gelde 2 bira icek tatli kiz ?
