işte yine başlıyoruz. Gün bitmesin diye ne kadar çırpınsam da faydası yok. Yine tüm efkarı üstümde gecenin. Ürperiyorum, gözümü kapasam yüzünü görmekten korkuyorum, uyuyamıyorum. Uykusuzluktan yorgun düştüğüm anlar ayakta tutuyor beni. Bazen mi yoksa hepmi böyle hissediyorum bilmiyorum ama çoğu şeyin, bazen herşeyin hiç bir anlamı yok/ yeryüzünde ilgimi çeken hiç birşey yok şuan. O kadar sıkılıyorum/sıkılıyor ki kalbim kaburgamın altında zor tutuyorum. Bıraksam da olacaklardan korkuyorum. içinde senin olduğun herşeyden korkuyorum aslında. Sonra sen de siliniyorsun aklımdan yoluna sokamadığım hayatım korkutuyor beni/ uyuyamıyorum.
