“Her şeyin kafanda netlik kazandığı yerler çok ferah. Üzülsen de kırgın da olsan sana ayrılan yeri, sana yapılan şeyleri insanların seni hayatının neresine koyduğunu görüyorsun. Bir belirsizliğe ya da o bunu yapmaz adı altındaki inanmalara üzülmekten çok daha iyi bu.”
"Dünyanın bütün dağlarında, ormanlarında, bir tek yaprağı bile bir başkasının tıpkısı olarak yaratmamıştır Tanrı. Oysa siz farklı olmayı delilik sayıyorsunuz."
Ve ben aynı karanlık odadayım yine. Öylesine dinliyorum sessizliği. Birazdan uyuyacağım. Sen de uyursan, rüya görelim. O tepedeki yalnız ağacın altında buluşalım...
Yaklaştırsana yavaş yavaş kendini bana.
Al içine tekrar derinine sakla kat kasırgana.
Yalan söyleme bak gözlerime bitmiş olamaz.
Yokla ceplerini aşk kırıntıları kalmış olmalı biraz.
Seni bir boşluğa kapatıp üzerine samanyolu çekeceğim. Belki biraz da göktaşı eklerim. Sen artık benim uzayım olacaksın, oksijensiz ve tehlikelerle dolu sonsuzluk.
