şunu biliyorum. seni tamamlayacak olan insan gelene kadar yarımsındır ya hani. tamamlayan insanı bulduğumda hayatımı da birleştireceğim zaten, ama öncesinde ilk aşık olduğum kadının bana uzun bir vedası oldu bugün. ailemden ayrı bir şehirde 9,5 ay geçirdim fakat bugün kendi ellerimle otobüse bindirirken o son sarılmada annemin kokusunu içime çekerken bir düşündüm de;
benim gibi bir adam ne yaparsa yapsın her geri döndüğümde nasıl bağrına basabiliyordu bu kadın beni? benim gibi bir hayırsızı nasıl kabullenebiliyordu; nasıl hala sevebiliyordu? bilmiyordum. ben ona belki de ilk evladı olarak çocuk sevgisini tattırmıştım ama o bana dünyadaki tüm sevgileri teker teker anlatmıştı. o öğretti bana sevmeyi de aşık olmayı da. çoğu erkek gibi ilk aşık olduğum kadın annemdi. bugünkü gidişi çok kötü etti beni. akşamdan beri başa sarıp sarıp dinliyorum, gitarım hala elimde çalmayı da bırakamıyorum. daha gideli 6 saat olmasına rağmen özledim onu. uzun bir yalnızlığın üzerine kavuşmuştuk; şimdi ben 2 ay sonra okuduğum şehre geri dönecek ve dönüşünü bile göremeyeceğim 11 ay kadar. anca arada 3 ayda bir ziyaret eder oldum. ben bu kadını özlüyorum sözlük. bir çok kere aşık oldum. aldatıldım, terk edildim. fakat bu kadındı beni hiç terk etmeyen, hiç aldatmayan. aşka inancım hala varsa annem sayesindedir. beni büyüten, hayata hazırlayan o ''melek'' sayesindedir.
duygu doluyum sözlük.
