Bugün günlerden hiç benim adım yok. Kanatlanıyor içimden binlerce siyah kelebek.
Savruluyor rüzgârda yaprak gibi Kalbim, uzaklarda bir yerde. Kalbim kayıp.
Sessiz, yorgun, ağır, gözkapaklarım kapanıyor yine, Yine
Karanlığa dokunabiliyor sanki ellerim.
Yıkık, dökük, bu şehrin duvarları birer birer üstüme yıkılıyor yine.
Sadece sesler duyuyorum.
Yine
Ayak sesleri uzaklarda
Kuş sürüleri terk ederken bu şehri, ardında yoksul ve kimsesiz çocuk gibi bırakıyor yine
Susuyorum.
Yine
Sessizlik keskin.
Ve sonbahar sinsice yaklaşarak peşinde köpek gibi bir yalnızlığı üstüme sürüklüyor yine
Bekliyorum.
Yine
Beklemek keskin Sözler hep yalan! Yeminleri unut!
Bir veda bir sebepsiz tokat gibi çarpıyor yine
Burdan gitmem gerek
Yüzüme
Şarkılar yalan! Duyduklarını unut!
Bir hikaye rüzgarın ellerinde savruluyor yine Herşeyi unutmam gerek
Yine!
Kestim! Akıttım! Damarlarımdaki kanımda akan o kirli siyah yalanları!
Acımıyor bileklerim
Olmadı!
Acımıyor hiç. Sildim! Çıkardım! Yüzümden kazıdım yüzüme çizdiğin o siyah derin yazıları!
Acımıyor ellerim avuçlarım
Olmadı!
Acıtmıyor hiçbirşey Kustum! Tükürdüm içimde senden kalan o keskin o acıtan hatıraları!
Acımıyor tenim, ve acımıyor
Olmadı!
Dokunduğun yerler
Söktün! Defalarca diktim o küçük ellerinle açtığın ve sızlayan bütün yaralarımı!
Acımıyor artık kalbim
Olmadı!
Kalbim
Bana ne yaptın? Ne yaptın? Ne yaptın? Ne yaptın çocuk!
Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki ellerimin izlerini.
Niye yaptın? Niye yaptın? Niye yaptın ahh çocuk!
Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki kaderimin sökülüşünü.
Bana ne yaptın? Ne yaptın? Ne yaptın? Ne yaptın çocuk!
Sadece sessizce durup öylece izlemek istedim bir meleğin ellerindeki kalbimi.
Niye yaptın? Niye yaptın? Niye yaptın ahh çocuk!
Sadece öylece durup sessizce izlemeyi istedim, sadece bir meleği sevmeyi.
Göremiyorum, duyamıyorum artık dokunamıyorum çocuk!
Hep bir şey eksik gibi ve hep bir şey yarım ve hep bir şey yok artık sanki.
Anlatamıyorum anlatamıyorum artık ağlayamıyorum çocuk!
Ne bir ışık var ne de bir şarkı artık sokaklarında bu kaybetmiş şehrin
inanmıyorum, inanmıyorum, artık inanamıyorum çocuk!
Ne bir isim var duvarlarında, ahh ne de okunabilen bir cümle.
Bilmiyorum, bilmiyorum, artık sevemiyorum çocuk!
Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir meleğin ellerindeki ölümümü.
Ne yağmur, ne kar, ne yüzüme vuran rüzgar, canımı yakan acıtan sonbahar, daha dinmedi çocuk!
Öyle beyaz
Seni silmedi çocuk!
Öyle maviydi ki
Alev alev yanan kirpiklerinde saçılan kıvılcımlarınla başlayan bu yangın daha sönmedi çocuk!
Öyle güzeldi ki ve öyle...
Sönemedi çocuk!
Öyle masum ama Bu viran şehirde, bu viran hikaye henüz bitmedi!
Bitmedi, bitmedi, bitmedi, çocuk!
Öyle yanlış öyle
Bitemedi çocuk!
Öyle yanlış ki ve öyle
Bu aciz şarkılar, bu aciz dualar seni geri getirmedi, getirmedi, getirmedi çocuk!
ve öyle çocuk
Dönmedin çocuk!
Kalbim
Bana ne yaptın? Ne yaptın? Ne yaptın? Ne yaptın çocuk!
Tüm maviler kirli şimdi ve tüm beyazlar utanç içinde ve sadece uyumak
Bunu niye yaptın? Niye yaptın? Niye yaptın? Niye yaptın çocuk?
Uyumak istiyorum.
