Yüreğindeki ağırlığı ellerine koyan, ellerini cebinden çıkaran, ceplerini bir ince kağıtla avutan, dizelerini dizlerinin üstünde kalem kavlen yazan, kimi zaman naif ama asude cümleler kuran ya da rüzgarın severek geçtiği saçlarını vedalara uzatan kalbin sahibi. Bir yazar ki bazen:
Sizin bir geceniz var
Benim ellerim ya içim
Bir kar bir yağmur
Düşer bilmem kaç mevsim
Yüreğim sadece 2 oda bir salon bizar
Sen ama bazen sen yahu sen
Geniş zamanlar olsan ne yazar!
Bakma gözbebeklerime, yüzün zahir
Su içerken kanadı çekilen güvercin
Belki de senin dilinde caiz
bilmem ki benim bu terk edilmişliklerim
Bazen allahsız kitapsız sensizlikler
Sanki sevgiden müeyyid sevdadan üveyiz
Hıç düşündün mü
Sahi bu çiçeklerin susuzluğu nedir?
akıllarda yer edenden daha fazlasına sahip olan ve kanadığında kendi içine akandır. hani bir şehir yıkılır da enkazından ekmek parası çıkaran fakir insanlar vardır ya onlar gibi yıkımlardan beslenir.
gecelerini gece gibi yaşayandır. "bazen allahsiz kitapsiz sensizlikler" gibi cümleler kurabilmekte bazen sevgi noktasında isyankardır. ama şiirlerinde sevmeye devam eder. hiçbir kadının duymadığı en güzel kelimeler belki de ondadır. kim bilir.
sevdiği kadın yazdığı şiirlere baksa bile ya bir şey anlamıyorsa, ya da beğenmiyorsa, bir süre sonra bu alanda yetenekli olsa da şiir yazmayı bırakabilitesi olan erkektir
Müsveddeler arasında boğulmadan şair,
Damıtamaz asla yüreğinden bir şiir
Kelimelerin yerini değiştirmek olsaydı hüner!
Şairdi ülkeye ayak basan her turist.
Edebi tepkisini alacak olan erkektir. Kolay mı öyle şiir yazmak...
