bir sen bırakmadın beni. hasretle yandığım her anımı senle paylaştım ben. içmeye hep senle başladım. sen olmadan tadıda olmadı. ne kadar kaçmak istediğim düşüncem varsa sen ortaya çıkardın tek tek. gündüzlerden farkı bir tek senle kendim oldum ben. kimse bilmedi, kimse görmedi, kimse duymadı, sendeki beni. sadece sen tanık oldun gerçekliğiyle herşeye.
gecedir seni ihtiyacının sadece bir baş koyacak omuz olduğu anlarda da, sadece bi şefkatli sarılmaın tüm yaralarını saracağı anlarda da sorgulamadan, yargılamadan dinleyen ağlarken de, isyan ederken de, mutlu iken de...
gece yüzüne vurmaz insanın ayıplarını aksine örter, sesini de çıkarmaz, sessizdir hep, dinler durur.
makbul sevgililerin en kolay bulunanı, zamanı dolduğunda gideni ama geri geleceğinden emin olunanıdır.*
herkesi alsa da koynuna aldatmayan tek sevgilidir gece. yalnızlara kıyak geçer ve koynunda demler yalnızlığı verir damardan yavaş yavaş. ruhunda engin denizlere açılmaktır gece dışa dönük gündüze inat.
koynunda teselli bulur gönlündeki hüzün. öksüzdür ya tüm sevdaları yalnızların, işte yalnızlık sevdaların yalan kendisinin gerçek olduğunu saçını okşarken fısıldar "benim yarin,unutma sevdiğim".
başkasına yar olmayasın diye öyle mutlu eder ki çok sevdiğini gitmeye cüret edemez gönüllü köleleri.
işte böyle ezer geçer rakibi olan tüm karşı cinsleri.
