gerçek karanlık. iyi ve kötünün savaşındaki kötü, düşüş ve yükselişin düşüşü, yaşam ve ölümün ölümü, bilincin ve uykunun uykusu, telaşe ve dinginliğin dinginliği gece. gece sanki karanlık, gizemli bir bilge gibi. ondan bir şeyler öğrenmek için karanlığına hapseder seni. bilincin bulanıklaşır, aklına gelmeyen şeyler hep gece gelir. kaybolmak istersen gece seni yok eder.
Gece olmuş sabaha doğru beş ben yine nöbetteyim. Hıçkırmaktan nefesimin kesildiği, bir yudum su dahi içemediğim ve bu kez ölmeme ramak kaldı dediğim geceden bile sağ çıktım. Sanırım ölüm; ya beni sevmiyor, ya da ten tengime yakışmıyor. Şimdi düşünüyorum da meğer ben kendi kendime tutunarak sağ çıkmışım tüm bu kötü gecelerden.
Bir şarkı.
Senelerde geriye doğru uzanmak bu kadar kolayken aydınlık olduğunu düşündüğümüz günler gelmez. insan not etmeli, başka türlü ne zaman mutlu olduğunu hatırlamanın bir yolu yok.
bir dönem dost hatta müttefik bildiğim ancak son zamanlarda desteğini görmek bir yana dursun, bazı entrylerinde şahsım hakkında alaycı tavrını görerek üzüldüğüm değerli yazar. yakın zamanda buralardan demir alıp gidersem bir sebebi de kendisi olacak. yine de, her şeye rağmen iyi baksın kendine.
Altta kırık bir kalp üstteyse sonsuz gece,
Cam parçacıkları gibi dağılmış hayaller.
Ne kadar acıtabilrdi ki bir canı iki hece,
"Bitti" imiş ah nedir bu bendeki haller.
Günün en sevdiğim, en rahat vakti. etraf sessiz, sakin. Kişinin o an ki duygularına göre pek çok anlam katabildiği, duyguların daha bir yoğun yaşandığı an.
