Gün boyu fan motorundan farksız sesler çıkaran kafamı az biraz da olsa dinlendiren, karanlığın üzerimize çökmesidir. Huzurdur. Sabaha kadar ayakta durmaktır.
Geceleri insanlar hep farklı modda olur gündüz yaptıklarını geceleri sorgular genelde bu sözler acaba nerde yanlış yaptım şeklinde olur. Birisini suçlamak istemiyosa kendini suçlar. Ama işin içinden çıkamaz çünkü kendi suçu yoktur. Aslında karşıdakinin de suçu yoktur bi şeyler eksiktir. O insanlarda bu belki mutluluk belki yaşama sevinci. Insanlar hep geceleri düşünür çünkü gündüz hiç zamanı yoktur hep koşuşturmaca taa ki kendisiyle baş başa kalana kadar kısacık zamanlarda çok büyük mutluluklar ister belki sadece o gecelik. Belki de çok uzun uzadıya. Insan hep ister isteklerinin boş olduğunu anlayan kişi artık gerçek isteğini itiraf eder kendisine. O da mutluluk isteği çok da istemez bunu. ama nedense olmaz. Belki okuluna geç kalmıştır belki ödevine belki de sevilesi insana ama net olan bi şey varsa geç kalmıştır ve yetişebilmesi için tek yol birisinin elinden tutmasıdır. Yani gece düşünür insan en çok da geç kaldıklarını.
