beni saat 3 te sevgilimle konuşurken yakalayan annem : " ne biçim kızmış o anlamıyrm bu saatte telefonlarda konuşuyo elin oğluyla " demişti. Uyku sersemi yakalanmayın lan millete. Babam yakalamıştı bi kerede "git yat lan artık zıvanadan çıkarmayın lan adamı" diye höykürmüştü. Allahtan bekletmeye alıyorum bu anlarda.
eğer aileniz sevgilinizden ayrıldığınızı biliyorsa ama siz hala çıkıyorsanız yaptığınız eylem. genelde lise/ilk üniversite çağlarında yapılır bu. hangimiz yapmadık ki? ailelerimizin onaylamadığı ama bizim deli gibi sevdiğimiz sevgililerimizle yorganın altında hangimiz telefon operatörlerinin verdiği dakika paketlerini sömürene kadar tüketmedik ki?
şahsen ben yaptım ve itiraf etmekte sakınca görmüyorum. ama nelere katlanmadım ki onunla konuşacağım diye sırf. şimdi düşünüyorum da gülmekten kendimi alı koyamıyorum..
bakın sizinle de paylaşayım,
bir keresinde kız arkadaşımla yatağın içine gömülmüş kafama kadar yorganı çekmiş konuşuyorum. ee haliyle bir sıcak olmuş ki anlatamam. mevsim kış olmasına rağmen 2 metrekarelik yatağım nefesim ve vucut ısımla olmuş bir hamam. haliyle atmışım üstte başta olanı, odaya annem giriyor ve sesini duymamla telefonu yatağın altına -buraya dikkat - sessizce atmam bir oluyor. kadın mevsim de kış olunca acaba bana bir şey mi oldu diye açıyor yatağı ben don atlet. "oğlum bu karda kışta ne bu hal? diyor kadın şaşkınca... ben de "eee anneciğim, alt komşular kaloriferi yakmışlar sonuna kadar bla bla bla..." tabi yer mi anne kişisi yemiyor, o esnada yatağın yanına düşen telefonu da görüyor ve olaylar...b
heyecanlı, keyifli, sıcak ve terletici bir durum. * o ses için fırına bile girerim o ayrı ama yine de gizliliğin kalktığı zamanlar iple çekilmekte. çünkü saklanmak bu kadar keyifli değil.
