geceyi beyaza çevirmek. Kahveni, sigaranı ve dostoyevski ni alıp masaya koyarsın. Açık kalmış kitabın 61. Sayfasından okumaya devam edersin.
--spoiler --şehirlere kapanmış hayatlarımızda kim,
hayalperest gibi gün gelip yapayalnız
ölmekten korkmaz ki? bir gece yarısı uyanıp
yanında yaşam yoldaşının soluduğunu
duymak yerine, çıplak tavana bakıp sessizliği
dinlemekten korkmayan biri var mıdır?--spoiler--
diye bir paragrafla irkilir, sigaranı yakar, sağ elini cebine sokarsın. Kendini bir acayip yalnız hissedersin. Tekrar kitaba yoğunlaşırsın.
--spoiler-- yarın sizi burada bekleyeceğim. lütfen hoş
görün beni, sizden, daha şimdiden çok şey
istemeye başladığım için.
-evet, görüyorum, çok sabırsızsınız. hatta,
neredeyse emredeceksiniz.
-lütfen dinleyin beni, bir dakika olsun dinleyin, diye kestim sözünü. eğer uygunsuz
bir şey söylersem de bağışlayın lütfen. itiraf
ediyorum. yarın buraya gelmemek elimde
değil benim.
--spoiler--
Bu kez bir özlem ve umutla kahveni yudumlar. Alakasız yerlere dalar gidersin. Gece beyaza dönmeye başlar.
finalinde kaşlarını çatıp 2 elini de cebine sokmaktır.
--spoiler-- ama sana kin bağlamak mı, nastenka? ...
bunları ben mi yapacağım nastenka? asla,
asla! göklerin her zaman açık olsun, sevimli
gülümseyişin parlaklığını, mutluluğunu
yitirmesin. yapayalnız yaşayan, sana karşı
şükranla çarpan bir yüreğe tattırdığın mutluluk anından dolayı seni hep hayırla
anacağım. ulu tanrım! o ne uzun, mutlu bir
andı! bir insana böyle bir an yaşam boyu
yetmez mi?--spoiler--
