insanın "kendi kendine" kalması halidir. beraberinde, kendinle hesaplaşmayı ve vicdani muhasebe yapmayı getirir. eğer insanın içinde "ama'lar ve keşke'ler" fazla bir yer kaplıyorsa hüzün vericidir.. herşeye rağmen zaman zaman gece balkona çıkıp bir sigara yakıp boş sokaklara bakılmalı ve yaşanılan hayat sorgulanmalıdır.. bu durum insan olmanın bir gereğidir ve bizlere yakışır...
sessiz ve sakin bir ortam vardır o sırada. sokak lambalarının yanında uçuşan yarasaları görürsünüz. sıcak kahvenizi yudumlarken geçmişi ve geleceği düşünür, içinde bulunduğunuz zamanı değerlendirirsiniz. bu sırada yolun tam ortasında iki yavru kedinin birbiriyle oynamasını seyredersiniz. o yavru kediler size çocukluğunuzu ve oyun oynadığınız arkadaşlarınızı hatırlatır, çocukluk arkadaşlarınızın şimdi nerede olduğunu ve ne yaptıklarını düşünürsünüz. onları yad ederken yılların ne çabuk geçtiği beyninize dank eder ve tekrar düşünmeye başlarsınız. bu derin düşünceler esnasında birden gökyüzünde yanıp sönen birkaç yıldıza gözleriniz ilişir ve bir süre onları izlersiniz... bitti.
