günlerden bir gün, kastamonu şehir stadyumu'nun açılışı yapılıyor. bunun şerefine birinci lig takımlarından biri ile dostluk maçı düzenlenmiş. tüm askeri ve mülki erkan maçı izlemeye gelmişler. pek tabii! konuk takımın taraftarları ile kastamonulu vatandaşlar da yeni stadyumun tribünlerini hınca-hınç doldurmuşlar.
derken efendim! hakem düdüğü çalmış ve maç başlamış. tecrübeli rakip daha ilk dakikalarda, seyircisinin de yoğun tezahüratları eşliğinde öne geçmiş. ilerleyen dakikalarda ise maç tek kalede oynanır olmuş. seyirci, ölümüne bir defans anlayışı ile rakibi önünde onur mücadelesi veren takımlarını desteklemek için bağrışıp duruyor lakin, tezahüratlar aynı ya da senkronize olmadığından cılız kalıyormuş. en nihayet, bu işlerden biraz anlayan bir kastamonulu, kendini tribünlerin önüne atmış ve başlamış amigoluk yapmaya;
- gastmonu-gastmonu, dep! dep! dep!
üç-beş denemenin ardından, yerli-yerine oturan tezahürat; kısa sürede kastamonu semalarında yankılanır olmuş;
