inerken asansör kullanmayın çok orijinal merdivenleri var. yukarısı çok güzel. eyfel kulesinden parisi izler gibi bir his. rein nehri de boğaz burada.
çıkın gidin gezin keşfedin dokunun yaşayın hissedin.. *
Etrafını bir ağ gibi saran çarpık kentleşmeye rağmen istanbul'un hâlâ hem en güzide manzaralarından hem de en güzel manzara seyretme mekanlarından birisidir.
bir süreliğine ödünç alıp başka bir şehire götürmem gerekiyor bu kulemizi. ne yapsak? kadir topbaş tan mı izin almak gerek yoksa validen mi acaba? 5 6 arkadaş yüklensek taşırmıyız ki bunu? bir kaç günlüğüne lan, sonra geri getiricem söz.
6 Haziran 1973,
pırıl pırıl bir yaz günüydü,
aydınlıktı, güzeldi dünya,
bir adam düştü o gün galata kulesinden. kendini bir anda bıraktı boşluğa;
ömrünün baharında, bütün umutlarıyla birlikte paramparça oldu.
bir adam düştü galata kulesinden;
bu adam benim oğlumdu gencecikti Vedat, ışıl ışıldı gözleri, içi,
bütün insanlar için sevgiyle doluydu
çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
kendini bir anda bıraktı boşluğa,
söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
zaman durdu.
bir adam düştü galata kulesinden
bu adam benim oğlumdu;
açarken ufkunda güller alevden,
çıktı, her günkü gibi gülerek evden,
kimseye belli etmedi içindeki yangını
yürüdü, kendinden emin
sonsuzluğa doğru.
galata kulesinde bekliyordu ecel,
bir fincan kahve, bir kadeh konyak,
ölüm yolcusunun son arzusuydu bu,
bir adam düştü galata kulesinden;
bu adam benim oğlumdu.
küçücüktü bir zaman,
kucağıma alır ninniler söylerdim ona,
uyu oğlum, uyu oğlum, ninni.
bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat.
6 haziran 1973
galata kulesinden bir adam attı kendini;
bu nankör insanlara
bu kalleş dünyaya inat,
şimdi yine bir ninni söylüyorum ona,
uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat.
ne zaman başım sıkışsa koşarak yanına kaçtığım, çekim merkezim. bazı insanların en zor zamanlarında hazırda bulundurduğu kaçış noktaları, sığınıkları vardır. benim için o sığınak,; bu büyülü, mistik, kutsal(benim için) mekandır.
istanbul' un tarihi güzelliklerinden biridir. kuleye çıkıp istanbul' un manzarasini ayaklarınızın altına alın ve bu şehir de geçirdiğiniz günleri anımsayın, zaten aşağı indiğiniz zaman istem dışı ayaklarınız sizi en yakın tekel büfeye götürecektir.
üstüne çıkmanın 5 lira olduğu, inmenin mümkün olmadığı, beyoğlunda bulunan ve tarihi ile uçan ilk insana hava limanı görevini üstlenmiş nacizane kuledir. Dibinde yaşayan sarhoş hippilere aldırmadan ısrarla çıkınız, güzelim şehri on dakika izledikten sonra istediğiniz şair'i kendinize rakip görebilirsiniz.
çevresinde çok kalabalık bir topluluğun sabaha kadar içki içip eğlendiği mekandır. bakalım, beklemekteyiz ne zaman dokunacaklar diye. ama şimdilik eğlenmeye devam.
edit: bakalım beklemekteyiz demiştim; ne zaman dokunacaklar demiştim!
kuleye çıkıldığında istanbul'un eşsiz manzarasını seyretmenin mümkün olduğu muazzam bir yapıdır. kulenin balkonunda yuvarlak betonlar dünyayı simgelediği gibi gerçekten oradan görülen manzarayla istanbul'un ayaklarını altında olma hisside bir başkadır.
arasinda kaldigi aptal yapilarin icindeki yalnizligi istanbulun hemen her yerindedir. belki bu yuzden hic gitmeden, yakindan gormeden bu kadar seviyorum ve hatta uzuluyorum. belki o yalnizligi cirilciplak gordukten sonra artik istanbul diyince aklima kadikoy degil galata kulesi geliyor. muhtesem mimarili, istanbulun cani kule.
