Bir zamanlar AIDS korkusundan kafayı yiyecektim; hatta neredeyse derviş moduna geçip kızların eline dokunmaya bile korkuyordum. AIDS'li iğne saplıyorlar hikayesi yayılınca barlara bile gitmekten vazgeçmiştim. Neyse ki atlattım. En büyük yardımcı da ısrarla evin her köşesine, saksılara bile sokuşturduğumuz prezervatifler oldu. Böylece aa bitmiş aman şimdi kim çıkıp alacak gibi hayatınızı yakabilecek tembelliklerden kurtulduk. Bazen unutup anneye teyzeye rezil olduk ama o karabasana dönüşen yarı-fobi durumunu da geride bıraktık.
Bir kağıt, bir kalem güven verebilecek nesnelerdendir.
Bir müsvedde kağıdı ve bir kalem veyahut bir telefonda not defteri, şiir yazmak her zaman rahatlatır ve beni güvende hissettirir. Bu benim tercihim tabiki, yoksa insanların farklı bakış açıları vardır ve başka şeylere güven duyabilirler.
Mesela bu nesne oyuncak ayı, bileklik, gözlük, bıçak, cüzdan, araba ve silah da olabilir.
Benim için termosumdur. Sebebi ne ben de pek bilmiyorum esasen. Dost hediyesi diye mi yoksa ters bir durumda saldıranın pekmezini akıtacak cinsten olmasından mı kestiremiyorum ama termossuz bir yampirik, yampirik değildir.
