psikolojinin mına koyan bir hadise. otobüs full dolu, bir tek senin yanın boş ve kimse tenezzül edip oturma zahmetinde bulunmuyor. sorgulamaya baslarsın, burnumda sümük mü var, pis mi kokuyorum, karşıdan manyak gibi mi gözüküyorum da, kimse benim yanıma gelip oturmuyor diye. insanın içini burkar. üzülürsün.
(bkz: sikeyim böyle hayatı)
entry'yi okumadan önce başlığı görünce direk entry giriyordum, full dolu otobüste yer mi var ki biri yanımıza gelip otursun yazıyordum, ama ne olur ne olmaz dedim entry'yi de okudum, meğerse oturan kişinin yanı boşmuş ve kimse tenezzül edip yanına oturmuyormuş.
