yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani, o derece, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkandan, sırtın duvarda,
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel, en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde..
50 kişi müdahale için uğraşıyormuş.helikopter su atacakmış ama tesis üzerinde uçamadığı için su atamıyormuş. yangın söndürme uçağı yok mu japonya'nın sorusunu akla getiren haberdir.
kahraman mahraman değildirler salaktır onlar. nükleer santrallerin varlığı tartışılmalıdır artık, insanların hayatını karartıp onları kahramanlıkla gaza getirmek insancıl değil.
bir karar verelim artık. nükleer santral olmazsa kahramanlığa da gerek kalmaz. böyle bir kahramanlık istense benden, birilerinin çıkarları için kendimi feda etmem. öleceksek hep birlikte ölelim.nokta.
edit: ne oldu oğlum zoruna mı gitti? benim için bir can ile bin can birdir.
sadece japonya için değil dünya için kendisini feda eden 50 kişidir.
Ülkemizde bunu yapacak 5 adam bulamamaktan korkuyorum. Şahsım adına düşünüyorum da, ben yapamazdım arkadaş. Keşke o kadar yürekli ve insanları kendinden çok sevebilen birisi olsaydım. Bu konunun filminin yapılacağına eminim ve bu film milyonları hüngür hündür ağlatabilecektir.
Isınan rektörleri kontrol etmesi için 50 kişinin santralde kalması gerekiyormuş. Radyasyona maruz kalacakları için de kesinlikle ölecekler. Göz göre göre kendilerini feda ediyorlar. Japonya'nın 50 kahramanı.
