hitler'in akıl hocası demek saçma olur. illa bir akıl hocası aranıyorsa hegel olur bu; ki hegel'i kendi istediği doğrultuda yorumlayarak en fazla. nietzsche ırkçılık, milliyetçilik gibi olgulara karşı çıkar. üstinsana ancak milletlerden, devletten, dinden arınarak varılabileceğini söyler. peki milliyetçi-ırkçı olan hitler'in nasıl akıl hocası olabilir?
hitler hegel ve nietzsche'yi çarpıtarak kullanmıştır. nietzsche görse bir dolu söverdi bu adama.
nietzsche'yi pek sevmem. üstinsanı çok soğuk geliyor bana. birkaç neden daha var ama yazmaya üşendim. nietzsche'nin diğer yönleri yine tartışılabilir ama kendi ahlak anlayışımız üzerinden değil, rasyonalizmle.
edit:
en büyük alman felsefeci demeyin bre kafirler; schopenhauer, immanuel kant, hegel dururken nietzsche'ye bok yemek düşer.
"insan aşılması gereken bir varlıktır" dedikten sonra isterse dünyanın sonunu getirmiş, bütün insanlara aynı anda tecavüz edip de katletmiş bir adam olsun, gözümdeki yeri kutsaldır.
bazı gençlerle göre hiççiliğin kuramcısıdır. hiççilik ise hiçtir onlara göre bu bilgiyle nietzsche'ye derin saygı duyarlar, hiçliği ise kızların napıyosun? sorusuna hiç diyerek yaşam tarzlarına uygularlar. ülkemizde hunharca popüler kültürün lincine uğramış, adamcağızlardan biridir yani, allah gani gani rahmet eylesin.
nietzsche'nin nihilizmi ontolojik değil ahlakidir. bu nihilizmi de "ahlaki eylem yoktur, eylemlerin ahlaki yorumu vardır" cümlesiyle özetlemiştir. bu da not olarak burada dursun.
son yıllardaki popülaritesini yalom'dan aldığını düşündüğüm, ağlatmaya meraklı olanlar tarafından birazcık kafa yorulması halinde günümüz dünyası ve "insani yaşantı" dahilindeki pek çok içsel buhranımıza "püf" diyerek bıyık altı ile üfürebilecek, kulak mememizi somururken göğüs uçlarımızı da bükebilecek olan bir düşkündür.
evet, bu adamı ifade edebilecek yegâne niteleme "düşkün" olmalıdır ama bildiğimiz anlamda bir düşkün değil. hani köy kahvesinde okey, pişti nevinden oyunlarla vaktini öldürenlere göre "deli" olan meczup adam vardır ya hani. heh işte niçe abimiz de o şekil bir düşkündür.
"insan aşılması gereken bir varlıktır" dememiş olsa idi şayet ve bu söyleminin altını doldurabilmek adına türdeşleri gibi sadece saçmalasaydı belki onun da üzerine sifon çekmek mümkün olurdu.
ama şu yalom, fena ibne arkadaş. bildiğin niçeden çok niçeci yaptı milleti.
bir ağlıyor bir zırlıyor, zerdüşt olup dağdan iniyor, berivan olup keko şarkılar söylüyor, sürekli ajitasyon. sürekli ajitasyon. acıtasyon olması gerekmez mi.
Bugün ölüm yıldönümü olan filozof. Çokluk konuşmaya bıyıklarından başlar, bense daha çok kayıp on beş yılından. O bitkisel denilebilecek hayatından bahsetmek isterim. Ama yapacağım şey sadece akıl yürütmek olacaktır. Nietzsche denilince aklıma ve böyle buyurdu zerdüşt'ün ilk sayfasındaki o cümlenin gelmesi neden?
"Ey gökteki yıldız, sen kendin güzel zannedersin ama şu altındaki deniz olmasa güzelliğin nicedir"
Peki hastanedeki Nietzsche'nin o hali neyin yansımasıydı? Kendimce şu cevabı veriyorum; içinde günden güne ölen insana olan umudun yansımasıdır.
belki de bir insanın oturup saatlerce hayattan, pişmanlıklardan kaybetmişliklerden, umutsuzluklardan ve daha nice çözülemeyecek şeylerden kendisine bahsetmek istediği, gözlerinin içindeki hiçliği hissetmek istediği insanlardan biridir. inancı ya da inançsızlığı ne olursa olsun, bence nietzsche sadece alman kaçık bir filozof değildir, niçe gibiler insanlığın ortak değerleridir. susup içimize attıklarımızın dublörleridir.
--spoiler--
"cahil bir toplum, özgür bırakılıp kendine seçim hakkı verilse dahi, hiçbir zaman özgür bir seçim yapamaz. sadece seçim yaptığını zanneder. cahil toplumla seçim yapmak, okuma yazma bilmeyen adama hangi kitabı okuyacağını sormak kadar ahmaklıktır! böyle bir seçimle iktidara gelenler, düzenledikleri tiyatro ile halkın egemenliğini çalan zalim ve madrabaz hainlerdir!"
