"nietzsche ağladığında" yoğun ve sürükleyici.
(irvin d. yalom)
konu: ümitsizlik...
edebiyatla da düşünülebileceğini gösteren müthiş bir örnek...
psikanalizin doğumu arifesindeki 19. yüzyıl viyana'sı.
entelektüel ortamlar.
hava soğuk...
öyle bir hayat yaşıyorum ki,
cenneti de gördüm , cehennemi de
öyle bir aşk yaşadım ki
tutkuyu da gördüm , pes etmeyi de,bazıları seyrederken hayatı en önden
kendime bi sahne buldum oynadım
öyle bir rol vermişler ki
okudum okudum , anlamadım
kendi kendime konuştum bazen evimde
hem kızdım hem güldüm halime
sonra dedim ki söz ver kendine
denizleri seviyorsan , dalgaları da seveceksin
sevilmek istiyorsan önce sevmeyi bileceksin
uçmayı seviyosan düşmeyi de bileceksin
korkarak yaşıyorsan yalnızca hayatı seyredeceksin
öyle bir hayat yaşadım ki
son yolculukları erken tanıdım
öyle çok değerliymiş ki zaman hep acele etmem bundandı
anladım....
nietzche
avusturya asıllı olup alman ekolünden gelen, yaşamının son yıllarında geçirdiği bir hastalık nedeniyle düşünsel yetilerini yitiren ve bu nedenle kitaplarını değiştirdiği söylentileri olan, yaşarken yazdıklarını kimsenin okumadığı, ancak zaten okunmayı da çok istemeyen, "beni anladığınızı sanıyorsanız aslında beni hiç anlamamışsınızdır" diyerek herkesin kendi felsefi düşünceleri olduğunu ve kimsenin başkasıyla aynı düşünemeyeceğini bizlere anlatmaya çalışan, 22 yaşında profesör ve kürsü başkanı olacak kadar başarılı, hayatını ablası ve annesinin yönlendirdiği ve hem bu nedenle, hem de hayatında iki kere aşık olup, birisi evli bir kadın olmak üzere, ikisinde de kadınların yüz vermemesi nedeniyle başarısız olması nedeniyle kadınlardan pek hazzetmeyen, nihilizmin babası olarak kabul edilen, kimilerine göre hitler'in fikirlerine öncülük ettiği söylenen, ancak aralarındaki düşünsel farklılıklar nedeniyle bu durumun mümkün olmadığı çok belli olan, özellikle "zerdüşt böyle buyurdu" kitabı ile türkiye'de tanınan, ancak tabii daha sonra "nietsche ağladığında" kitabı çıkınca herkesin hakkında yalan yanlış bilgilerle dolu olarak ortalıkta gezmeye başladığı, artık yarı tanrısallaşmış insan.
büyük düsünür .. cogu zaman onu okuyunca acıyı sezerim söylediklerinde, zaten acı çekmeden yanamaz insan yanmadan da kül olamaz tamamen kül olmadan kendini nasıl yenileyebilir insanoglu..
ecce homo'da kendi çalışmalarını darwincilikle bağdaştıran "mürekkep yalamış sığırlar"dan yakınarak darwinciliği reddetmiştir. onun iktidar istenci, darwinci biyolojinin maddeciliğine karşı yeni bir insan tipini ortaya koymak için girişilen ahlâki bir mücadeleyi ifade eder.
bir insanın hayatını değiştirebilecek potansiyele sahip düşünür.
onu okudukça, düşündükçe ve eleştirdikçe... tıpkı öngördüğü gibi, gelecek yüzyıllardaki insanların onu anlayabildiği görülür.
kimsenin kendisini anlamadığına inanan birinin, kendini onun sözcükleriyle tanımlayabilmesi mümkün.
güçsüz kaldığını hissettiği anda, 'beni öldürmeyen acı güçlendirir...' diye mırıldana mırıldana hayata dönebilir bir insan onun sayesinde.
bazen, tam birdamlaumuta kavuşulduğunda, 'ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır.' sözü akla gelir ve boş umutların ardından çekilen işkenceye bir son verilir...
ve bir insan, hayatta her şeyi kaybettiğine inandığında... yine o girer devreye: 'kendi alevlerinizde yanmaya hazır olmalısınız: önce kül olmadan kendinizi nasıl yenileyebilirsiniz?'
ömrü boyunca yaşadığı ümitsizliğe rağmen, asırlar sonra genç bir yüreğe umut tohumları ekebilen adamdır o. hayranlıkla bakılır yazdıklarına.
filolojide yarmış * olması nedeniyle diğer filozoflara göre dili daha iyi kullanmış düşünür.bu yönünü en net gördüğümüz alan aforizmalarıdır.başka hiç bir filozof onun kadar çok ve onun kadar iyi aforizmalara imza atmamıştır.
ama üstinsana giden yolla ilgili birşey okuma esnasında birşeyler yemeyiniz,mideniz kalkar,kitabı salla da olan halıya olur.
Olumsuzluk, hal ekini bulan bilir kişi. Ümitsizliğin babası. Düşünceleriyle insanı buhranlara sokan filozof. Aslın da tümüyle gerçek bir hayatın klavuzudur o! Yani, friedrich wilhelm nietzsche...
zamanının vaftizci yahyası gibi üstüninsanın yolunu açmaya çalışmıştır. ahlakın genel kabullerle değil bireysel seçimlerle belirlenmesi gerektiğini savunmuş ve toplumsal tüm deeğr yargıların çürümüşlüğünü eserlerinde ortaya koymuştur fakat nihilizmi karşı olduğu halde pek çok insan tarafından nihilist olarak anlaşılmaktadır.
faşiszmin babasıdır. bundan dolayı da hitler'e fikir babalığı yapmıştır. aristo mantığıyla devam edecek olursak 2. dünya savaşınında çıkış sebebidir kendileri. sokrates diyalektğine de biraz bulaşır isek soğuk savaş temelini de atmış bulunmaktadır. bunların yanında bosna-hersek deki katliamlarada azmettiricilik yapmaktakla suçlanabilir. bir diyalektik nerelere varır bunu da görmüş olduk böylece niçe sayesinde, babasına rahmet...
