--spoiler--
Uzaktan sevmek daha güzeldir bazen. Ne incitir, ne acıtır. Ne yaralar ne kanatır.... Gözlerinle görmediğin ama sesini duyduğun, varlığıyla huzur bulduğun bir denizin yakınında yürümek gibidir böyle sevmek. Uzaktan sevmek en güzelidir bazen.
--spoiler--
kısa kısa yazılarında vurgu yaptığı noktalarla " hah işte bazen aklımdan geçen tam da bu ! " dememe sebebiyet veren kitap. elif şafak ' ın kitapları git gide beni kendine bağlıyor.
Birbimizden öteki'ler yaratıyoruz.Anlamadan dışlıyor,görmeden kapatıyor,tanımadan sevmediğimize kanaat getiriyoruz.Ha bire farklılıklarımıza yoğunlaşıyoruz,zerre kadar ortak noktalarımız yokmuş gibi davranarak.Birbirimize 'bizden olanlar've 'bizden olmayanlar' diye ikiye ayırıyoruz.Arada kalanlara ya da herhangi bir kutba ait olmayı reddenlere şüpheyle yaklaşıyoruz.ARAFTA kalanları anlamıyor,öteliyoruz.
kaç hayat yaşayınca yorulur insan? kaç seneden sonra yaşlı, kaç hezimetten sonra bezgin, kaç sevdadan sonra kalpsiz, kaç kelimeden sonra lal olur kişi? cümlesiyle bana tercüman olmuş kitap. sustum.
okudum ve beğendim aslında.tam elif şafak tarzı yazılar var işte birçok konuya değinmiş, güzel cümleler çıkıyor altı çizilecek.ama kapağında kendi resminin olması biraz rahatsız etti beni nedense.
