filistinli bir çocuğun ölmeden birkaç saniye önce düşündükleri olması gereken başlık. *
televizyonu açıyorum, biraz da sıkılmış olarak. kimse yok evde. sessizlik rahatsız eder boyutta. yalnız, sıcacık odamda, canım sıkılmış umudu televizyonda arıyorum.
genelde televizyonu açmam ben. hiç haberim olmaz televizyonda neler olduğundan. ama açtım dün gece.
gece haberleri, kanalı hatırlamıyorum. konu filistin'deki savaş. önce izlemeyi istemiyorum. değiştiriyorum bir başka kanala. konu aynı, sunucu farklı, konuşanlar farklı.
gece haberleri ve filistin.
yapılan saldırının ardından çekilmiş video görüntülerini veriyor televizyonlar.
köşede böyle bir yazı var, gece gece çocuğun ne işi var televizyon karşısında diyor izlemeye koyuluyorum.
asla olayı dramatize etmek değil amacım. zaten yeteri kadar dramatik bir olay, hani ben yapmasam da... bir baba giriyor hastaneye, kollarında 5 bilemedin 6 yaşlarında zayıf bir kız çocuğu. üstü başı yırtılmış, vücudu sarı ile mor karışımı. cansız. kafatası yarılmış. yaşamıyor... yaşaması zaten imkansız.
bir baba ki düşünün çaresiz, kollarında çocuğu. ne düşünüyor acaba diyorum. düşünemiyor. düşünebilse belki de hastane koridorlarında kızının bedeni kucağında, o doktordan o doktora koşturmaz amaçsızca diyorum. ağlamıyor. metanetten değil ama, henüz farkına varamamış ondan ağlamıyor. etrafta kolu bacağı olmayan insanlar, ölen insanlar... üçte biri çocuk olan.
cansız bir beden imkansızlıklar içerisindeki hastane koridorunda ordan oraya gidiyor babasının kollarında. ruhu cennettedir eminim diyorum kendi kendime.
filistinli bir çocuk. ölmeden birkaç saniye önce ne demişti acaba?
ya da aklından ne geçirmişti?
anne karnım aç diyebilmiş miydi?
ya da üşüdüm?
korkuyorum baba?
silah sesleri ninnisi olmuş, soğuktan, korkudan uyuyamayan bir çocuk ölmeden önce ne düşünebilirdi?
belki açlık midesini yormaya başladığı için sokağa çıkmıştı ölmeden birkaç saniye önce, bir fırın yolunda içi sevinçle dolu, karnının doyacağını düşünüyor olabilir miydi?
bir çocuk düşünün yaşamayan... yaşayamayan. bombalar arasında oynanan oyunlara alet olan.
bir çocuk ölmeden önce ne düşünebilirdi? tüm gece bu soru döndü kafamın içerisinde. hangi sebep masum bir çocuğun hayatını kaybetmesine değerdi?
içinde hala çocuk bir yanlarınız varsa uzak durun, hatta insan yanınız varsa uzak durun bu haberden. bakmayın, izlemeyin. sakın izlemeyin demekmiş o uyarı izledikten sonra anlıyorum.
edit: anladığım kadarıyla kimse tarafından sevilmeyen bir çocukmuş. seoviler bile sevmedi ablası.
ah baba ah amca neden birbirinizle savaştınız da* israille savaşmadınız diye düşünebilir.
yada,
ah dede neden osmanlıya ihanet ettiniz diye düşünebilir.
aslında mevzu filistinli bir çocuktan öte ölenin masum ve hiçbirşey den habersiz bir çocuk olmasıdır. çocuk olmasıdır. hiçbir çocuk büyüklerin hatalarını çekmek zorunda değildir. ama nedense bazılarına ağır geliyor bu. nedenini çözemedim ama, bir çocuğun ölmesinin yanlış olduğunu bilenler kendilerine duydukları öfkeyi kusuyorlar.
ölüm ve çocuk.... birbirine hiç yakışmayan iki kavram.... biri; neşe, umut, gelecek, başlangıç çağrıştırırken, ölüm; hüzün, çaresizlik, hiçlik ve sonun çağrışımı. çocuğa ölümün ne olduğunu anlatamazken, ölümü haketmiş olması dünyada yaşanan en büyük acılardandır.
ölmüşmüdür bilmem ama, filistinli de değil belki ama. cok dokunaklı. amerika nın ırak ı işgalinde ıraklı bir cocugun söylediği cümle. çocukları kucuk kursunla oldururler değil mi ?
