Uzun yıllardan beri hayranlikla izlediğimiz milli takım oyuncularımıza yakıştırılan sıfat.
Çocukluğumdan beri takip ederim.
Çok efsane isimler yetiştirdik. genellikle hep başarılı olan oyuncu kadrolarımız oldu.
Zaman içinde isimler değişse de gelenek bozulmuyor. Onlar göğsümüzü kabartmaya devam ediyorlar.
Maçlarını keyifle izliyorum. Eski bir futbol sever olarak artık futboldan alamadığım o keyfi kadın voleybol maçlarıyla telafi ediyorum.
Samimiyet, sıcaklık, başarı tutkusu, takımdaşlık aradığımız her şey var.
Arkadaş artık futbolu mutbolu bırakalım kulüplerimiz başta kadın voleybolu olmak üzere basketbol ve tüm amatör şubelere yatırım yapsın.
Kadın voleybol takımınım sponsorlarına da teşekkürler bu arada. Fakat yetmez. Daha fazla sponsör lazım. Aldıkları maaşların iyileştirilmesi lazım ayrıca kızlarımızın. Onlar sonuna kadar hak ediyorlar zira.
verilen bu kadar imkanlara rağmen hala avrupa şampiyonu olamamış, evin de sırp takımına teslim olan, kucağına gelen topu karşı tarafa atmaktan aciz basit hatalar yapan, evin de ve kendi seyircisinin önün de eline geçen fırsatı değerlendiremeyen bundan sonrasın da en fazla ikincilikten öteye gidemeyecek olduğu artık belli olan sultanlar. ağlayın şimdi.
onların bizden daha çok üzüldüğünü unutmamak gerekir. gereken dersleri almışlardır. ben yine de gümüş madalyanın küçümsenecek bir başarı olmadığını düşünüyorum.
uzun zaman sonra ayakta maç izlettiler bana, var olun.
olimpiyatlarda Çin karşısında bugün saat 10:25 de ilk maçına çıkacaklar. Çinliler sayı aldıkça hoplaya zıplaya bağıran sahada dönen bir takım. bakalım ekran başında nasıl sinir olacağız.
Bu da ikinci bir bizim sucuklar vakası olmasında. Çok allayıp pulluyoruz sonra yenilince pis pis iptal ediyoruz her şeyi. ilk önce kazansınlar sonra bombardıman reklam yapılsın.
