şöyle biraz saksısını çalıştırıp tarihe bakan insanların aradaki bağı görme ihtimalleri çok kuvvetli. tarih 1915 gösterdiğinde gözü dönmüş fransızlar (galatasaray) türkün(fenerbahçe) kalesi (çanakkale) şuursuzca saldırıyorlardı. zaferden o kadar emindilerdi ki birbirlerine istanbulda çay sözü vermişlerdi (saraçoğlunda şampiyonluk kutlaması). ama bilmiyorlardı ki türkün lideri mustafa kemal ( aykut kocaman) onların hamlelerini bir bir tahmin etmiş ve stratejilerini ona göre oluşturmuştu (savunma).
derken savaş başladı. fransızlar o muhteşem gemileri( 3d kareografi) harap düşmüş türk mevzilerini bombalıyordu.(şike operasyonu ile kolu kanadı kırılan fenerbahçe). zaman geçiyor, istenilen sonuç bir türlü elde edilemiyordu. bu durum karşısında fransızlar daha bir hırsla saldırıyorlardı. ama bilmiyorlardı ki türkün kalesi bir seyit onbaşı tarafından korunuyor, o aslan parçası kahpe düşmana geçit vermiyordu( volkan demirel).
fransızlar bu direnişi kıramayınca ilk deniz savaşını kaybettiler (ilk yarı fenerbahçenin 1-0 lık üstünlüğü) peki bu fransızlar uslanır mı? hayır tam tersine daha hırsla, daha şiddetle tekrar saldırdırlar. ve bazı türk mevzilerini ele geçirmeyi başardılar. (selçuk inanın golü). bu durum onları adeta zafer sarhoşu etti ( beraberliğe gelince sevinen 6s ) ama durmadılar. daha şiddetli daha şuursuz saldırdılar. derken türk son umutlarını, kollarında kalan son gücü de kullanıp fransızlara tokatı patlattı.( stochun muslerayı avlaması ). ve savaş böylece bitti. yıllardır savaşlarda kaybeden türk ordusunun (3 temmuzdan itibaren yalpalayan fenerbahçe) umutları tazelenmişti. ve kahraman türk halkı (muhteşem fenerbahçe taraftarı) inanıyordu. zafer ( çifte kupa) onların olacaktı.
not parantez içinde yazdıklarımın umarım sadece benzetme olduğunu anlar ve o içinizde iğrenç duygularla çamur atmaya kalkmazsınız.
