her felsefeci felsefenin tanımını kendi kafasına göre yapıyor tanımlara saatlerce vakit ayırmaya gerek yok. ama aslında felsefe, felsefe yapmayı sevmediğini söyleyenlerin bile yaptığı bir şey. insan yemek yemek , yürümek gibi aktiviteleri nasıl ki bazen farkında olarak bazen farkında olmadan yapıyorsa felsefeyi de bazen farkında olarak bazen de farkında olmadan yapıyor. yaşadığımız her an felsefeye mahkum.
Bilim değildir. En azından bu kısmı kesin. Deneysel değil bir kere, çürütülemiyor.
Sanat değildir. Sanat hayatın bir çarpıtmasıdır. Sanat kendi içine dönük ciddidir ama dışarı dönük tarafı ciddi olmayabilir. Oysa felsefe her şekilde ciddidir.
Bu durumda felsefe ne olabilir? Bir civciv düşünün, kümesinden çıkıyor. Yeni şeyler görüyor, sonra bu nedir, şu nedir diye yürümeye başlıyor ve bir bakıyor kümes oratada yok. Yani kayboluyor. Felsefe bence bir kayboluştur. Merak eder, sorgular, arayışa geçer ama sonuç kısmında kaybolur.
Bir Antik Yunan düşünüşü. Tek başına pek işe yaramaz. Sosyal bilimlerle karıştırınca tadı çıkar. Son zamanlarda özellikle bizim tarafımızdan içi boşaltılmıştır. Çünkü her kitap okuyan kendine felsefeci demeye başladı
Bazen beni çok mutlu ediyor öğrenmek düşünmek, düşündüğüne şaşırmak, şaşırdığına hayret etmek çok keyif verici. Eksiklerin farkına varmaya ve rasyonelliğin artmasına neden olduğu için hayat bazen daha az yaşanılası ve keyifsiz bir yer haline geliyor. insan bazen kendini düşündükçe sıkışmış hissediyor.
Daha çok kendi üzerime düşündüklerimin ağırlığını kaldıramıyorum bunlar genelde varoluşsal problemler ve yer edinememekten kaynaklanıyor. Kötü ve iyi arasında gidip geliyor insan. Herkesin biraz kafa yormasının çok yarar sağlayacağı ortada olan ideoloji.
felsefe şapkadan tavşan çıkarmaya benzemiyor arkadaşlar tamamen sizin becerinizle sınırlı, yüceltecek bir şeyi yok. çünkü felsefenin kendi başına bir gücü yok, varsa da bu sizinle olacak.
velhasılıkelam felsefenin bir büyüsü yok, felsefe büyüden arınma işidir. Şimdiden düşen qızlar dm.*
sorgulama ve düşünme durumunun bilimsel dal halini almış kelime.
bilgiyi sevmek ve aramakla felsefe yapmak başlar. tabii ki günümüz de böyle insanlar değersiz. "demagoji yapma bea" gibi tepkiler üst seviyededir. bence eski dönemler daha uygar ve daha gelişmişti. evet evet kesinlikle böyle.
Ben arada bir felsefe muhabbetlerini seviyorum ve çok güzel bir beyin fırtınası oluyor. Fazla olunca kafa sıyırması olabilir. Onun için içinden bir -izm bulun ona göre şekillenin diyorum. Misal ben pragmatizm e ve mistizm e daha yatkınım.
Ülkemizde bi önemi olmayan fakat birçok yeniliğin ve gelişmenin doğmasına yardimci olan dal. Bilirsiniz bizim düşünüp ortaya yeni şeyler koyma gibi bi olayımız yoktur.en basitinden òrnek; hayatı sorgulama ve bu halin böyle nereye kadar gidecegini düşünmek yerine oturup kahvede okey dönmek daha eğlenceli gelir milletimize
Felsefe sözcüğü, tanrı bilimle bilim arasındadır. Tanrı bilim gibi, kesin bilginin sağlanamaz olduğu konulardaki kurgulardan kurulu; bilim gibi, gelenek ya da vahiy otoritesinden çok, insanın yargı gücüne başvuruyor. Gönlümün istediği gibi konuşayım: bütün kesin bilgi bilime, kesin bilgiyi aşan dogmalar tanrı bilime ilişkin. Fakat, tanrı bilimle bilim arasında her iki bilime de açık bir tampon bölge bulunuyor. işle bu bölge felsefe.
çok iyi felsefe yaparım zaten düşünmezsen bu hayatta bir yerlere gelemezsin ama fazla düşünenleri sevmezler bu yüzden birçok büyük felsefeci zor bir yaşam sürmüş hatta çoğu idam edilmiştir.
Evren ve varlık üzerine düşünen alan. Bir yere varmak değil yolda olmaktır felsefe. insanın anlamlandıramadığı evrene ve doğanın gücüne anlam vermeye çalışma çabasıdır. Lakin herkesin ilgi alanı değildir. Kimileri için sıkıcıdır felsefe, bilimsel dayanağı yoktur ya da bu kadar düşünmenin ne gereği vardır. Kimilerine göre ise bir yaşam biçimidir. Düşünmek, var olmak demektir. işte bu yüzden biz felsefeyi sevenler olarak evrendeki insanların kafasını kurcalamaktan, aklın sınırlarında delirmekten ve varlığımıza anlam katmaya çalışmaktan mutluluk duyarız.
