cehaletin yolundan gidenlerin söylemi.
bu söylemi doğuran en temel etmen, felsefi argümantasyonlar kaşısında çaresiz kalan bireyin, savunma mekanizmalarını devreye sokmasıdır. psikolojide buna inkar diyorlar.
"anlayamadığımız her şey gerçek dışıdır, allah'a karşı gelmekir." mantığındaki insan söylemidir. aynı tip insanlar aşağıdaki dizeleri görünce de bu ne lan der geçerler;
1. gökyüzü yarıldığı zaman,
2. yıldızlar döküldüğü zaman,
3. denizler birbirine katıldığı zaman,
4. kabirlerin içindekiler dışarı çıkarıldığı zaman,
5. insanoğlu (yapıp) gönderdiklerini ve (yapamayıp) geride bıraktıklarını bir bir anlar.
fakat infitâr suresi'nin ilk beş ayeti olduğunu duyduklarında, kamerayı gören hacı gibi zırıldamaya başlarlar. gezin de gelin, canlarım benim...
farabî'yi, mevlana'yı, yesevî'yi okumadan, 21. yy fetocularının yanlı tefsirleriyle öğrenemezsiniz o çok bildiğinizi sandığınız islamı...
allahın verdiği aklı felsefe gibi alanlarda kullanmayıp da g.tüne mi sokacaksın sorusunu akla getiren önerme. ayrıca bir sürü müslüman filozof var onlar ne olacak hacı abi?
yanlış bir yargıdır. allah yolunda gitmeyenlerin silahı değil, yobazlara karşı şekilmiş bir silah olabilir ki felsefenin böyle bir amacı yoktur. felsefe çözümleyebilmek, sebeplendirebilmek, anlamlandıramadığı ya da adlandıramadığı durumları açıklamak isteyen bir daldır. yani göz boyamalarına, körü körüne inanmalara karşı bir silahtır.
