Mustafa kemal sevici, ağır kemalist olan değersiz namzedin tekidir.. en büyük başarısı II. Abdulhamide attığı binlerce iftiraya başkalarını inandırmasıdır.
" haber vereyim ki atatürk ne yaptığını, nasıl yapacağını, kimlere ne yaptıracağını, kimleri nasıl ve nerede kullanacağını bilen pek hesaplı bir adamdı. yapmış oldukları üzerinde istediğiniz tenkitlerde bulunabilirsiniz. fakat kendi varmak istediğine ulaşmaktan başka bir şey düşünmeyen, dostluklarının, yakınlıklarının, sözde sırdaşlıklarının üstünde bilhassa " kendi kendine vefalı " bir lider olduğu su götürmez bir gerçektir. "
çankaya ve zeytindağı kitapları kesinlikle okunması gereken bir yazardır.
yedeksubay olarak katıldığı 1. dünya savaşı sırasında suriye'de, talat ve enver ile birlikte osmanlı’yı batıran üçüncü kişi sayılan cemal paşa'nın özel katipliğini yaptı.
ilgilisine not: Cemal paşa, gazeteci hasan cemal’in dedesidir.
suriye ve filistin'deki savaş anılarını "ateş ve güneş" kitabında topladı.
Yine Anılarından oluşan ve kudüs ağırlıklı Zeytindağı, dünya savaşı’nda osmanlı’nın nasıl perişan olduğunu, en güzel anlatan yapıtlardan biridir.
O yapıtında anlattığı, osmanlı ordusunun trenlerle arap yarımadasından dönüşünde bir istasyonda gördüğü, oğlunu arayan ana bölümü vardır ki, yürek parçalar.
Hele ki ananın, "ahmet'imi gören var mı?" sorusuna düşündüğü karşılık, koca bir savaşı ve dehşetini tek cümleyle anlatır.
Atay’ın yazılarındaki dil, yalın ve açık olmasına karşın, bırakın sıkıcı olmayı, inanılmaz bir çekicilik taşımaktadır.
zeytindagi nda "imparatorluk sanatı sömürge ve Milliyet işlemektir. Osmanlı imparatorluğu, Trakya dan erzurum a doğru, koca gövdesini yatırmış, memelerini sömürge ve milliyetlerin ağzına teslim etmiş, artık sütü kanı ile karışık emilen bir sağmal idi." demiş bir büyük yazardır kendileri.
gazeteci ve yazar. Tanın ve Akşam gazetelerinde makaleler yazdı (1912-1918). Kurtuluş Savaşını destekleyen yazılarından dolayı Osmanlı Hükümetince mahkemeye verilip, idam hükmüyle yargılandı. Anadoluya geçerek, Bolu Milletvekili oldu, bir yandan da Hakimiyeti Milliye ve Ulus gazetelerinde başyazarlık yaptı. Atatürkün yakın dostu ve cumhuriyet döneminin en güçlü kalemlerinden biri olarak, o dönemde Atatürk devrimlerini savundu. 1950'den sonra CHPden uzaklaşarak, istanbulda Dünya gazetesini kurdu.
Sakarya savaşının devam ettiği günlerde 20 Haziran tarihli Dergah gazetesinde şu satırları yazmış adamdır: " bizim genç ihtilâlcilerimiz iptidai vatanpervlik sonra milliyetperverlik örneklerini Rumeli'nin katil ihtilâlcilerinden aldılar. Renkli mitingler feryatlı nümayişler bize Bulgar rençberleri ile Yunan garsonlarının bergüzar bıraktığı emsaliniz çirkinliklerdir. Meşrutiyet istanbula iki Rumeli cemaatinin Bulgar ve Rum ihtilâlcilerinin gıptasına beraber geldi. " bu satırları yazan adam kurtuluş savaşı zaferle bittikten sonra nihayet istanbul dan çıkıp Ankara'ya gelerek yeni rejimin en sadık kalemşörlerinden ve muhafızlarından biri rolünü oynayabilmiştir. Missourri zırhlısının istanbula gelişi dolayısıyla yazdığı yazıda ise şunları demiştir: " Amerikanın ne istediğini biliyoruz; hür, eşit ve egemen milletlerin ortaklaşa güvenliğine dayanan harpsiz, saldırışsız, sadece ahlak ve kanun bağlaşma ve antlaşmalarının hüküm sürdüğü bir dünya! Böyle bir dünyada yaşamak isteyen herkese, Amerikan bayrağında kendi talih yıldızını da görür. Missouri zırhlısı ve yanındaki harp gemileriyle istanbula gelen Amiral, Sunay ve erler sabahtan beri Türk Milletinin, aramızda bulunuşları her yuvaya sevinç ve şenlik veren misafirleridir. Onlar karaya çıktıklarından ayrılacakları dakikaya kadar, Amerikanın ne kadar sevildiğini, gözlerin bakışında ve yüzlerin neşesinde görecekler, Türk fikrinin ve ülküsünün Amerikan insaniyetçiliği prensiplerinden ne kadar farksız olduğunu görüştüklerinin her sözünden anlayacaklardır F.Rıfkı Atay, Missouri, Ulus, 5 Nisan 1946.
çankaya adlı eserinde hitler'in şu sözüne yer verilmiştir atatürk hakkında: onun* ilk öğrencisi mussolini, ikinci öğrencisi de benim. varın düşünün durumu. inanmayanlar için sayfa 225.
latin abecesinin kabülü dönemleride, k veya q harfini kullanım yeri sorunsalına güzel bir çözüm getirdiği muteber makalesine ait olan bölüm:
''...Latin harfleri Türk abecesine uyarlanırken K harfinin " Q ya da kh " biçiminde yazılması gerektiği tartışılıyordu. Mustafa Kemal herkesi dinledikten sonra eline kağıt kalem aldı. Önce "Kemal" ve sonra "Qemal" yazdı. Her iki sözcüğe de baktıktan sonra, böyle "Qemal" olmaz diyerek bunu karaladı. K bunalımı böylece atlatılmış oldu...''
Falih Rıfkı ATAY
gerçekten de tam anlamıyla bir kalemşördür. Hatta bu kelime bile onu tanımlamaya yetmeyebilir. "Ölünün arkasından konuşulmaz" düsturu gereği kendisini daha fazla eleştirmeyeceğim ama bu devletin Refik Halit Karay'ı yerin dibine geçirip, 150likler listesiyle sürgüne yollarken, Falih Rıfkı Atay'ı "melek" olarak tanıtan anlayışını da vicdanım kabul edememektedir.
Aynı zamanda Atatürk'ün sofrasında her daim yer bulabilen zevattandır kendisi. Bu sayede anıları iyice biriktirmiş ve Atatürk'ün vefatı sonrası kendisine bu şekilde gelir kapısı yapmıştır.
tam manasıyla bir iktidar yalakası olan ve kitaplarının tamamını ısmarlama üzerine yazdığı belli olan şahıs.
Jöntürk devrimi döneminde sıkı bir ittihatçı olarak serveti fünun ve tanin gibi ittihat terakki yanlısı gazetelerde yazarlık yapmış, bu sayede cemal paşa'nın yardımcılığına kadar yükselmiş fakat daha sonra cemal paşa'dan enver paşa'ya kadar herkesi yerden yere vurarak kemalist sistemi övmüştür.
Zeytindağı kitabını okuyanlar bilir, kitabın en alakasız yerlerinde o dönemler toplamda 1 veya 2 defa gördüğü atatürk'ü gözlerinin rengine kadar övmüş, atatürk'e muhalif durumda bulunan kazım karabekir, rauf orbay, fevzi çakmak gibi kurtuluş savaşı kahramanlarına hakarete varan söylemlerde bulunmuştur.
Tabi bu sayede çankaya kalemi olmayıda kapmıştır. 27 yıl aralıksız milletvekilliği her kulun ahrcı değil. Sonra yine sistemin gereğinden dolayı bir dönemler paşalara yalakalık olsun diye medine'de namaza durduğu islam'ı satır aralarında kötülemeye başlamıştır. Günümüz kemalist basınının örnek aldığı zatlardandır.
yazmanın "edebiyat yapma" sanıldığı bir dönemde, yazısını, kendi deyişi ile, "fikirleştirmek" için uğraşmıştır. belki, hüseyin cahit yalçın'ın, zeytindağı'nı okuduktan sonra, "yalnızca bu kitabı yazmak için dünyaya gelmeye değer" demesi de bu yüzdendir. ama 'fikir' deyince kim bilir ne anlaşılıyordu o zaman?
kazım karabekir'e ruh hastası, rauf orbay'a kafasız, ziya gökalp'e dar kafalı, fevzi çakmak'a "bir lokma bir hırka" ile ömrünü geçiren, zevksiz * diyecek kadar ileri giden kemalist geçinen taklakçı güvercin.
