Zor olan. Seçim için memlekete gidecek yol parası bulamadım. Çok garip bir duygu. 22 yıldır fakirim allah şahit hiç koymadı hiç sırf bunun için üzülmedim. Ama bu sefer böyle bir garip oldum lan içime öküz oturdu. Abi yol parası diyorum ya sikeyim böyle işi.
ben fakir değilim. her gün melemeni sevdiğim için yiyorum. tabi kilo almamak için de ekmeksiz. eve yürüyerek gitme sebebim ise tamamen spor yoksa akbil basıp iett ye binerim ki.
adama en çok koyan durumlardan biridir bu.
lisede arkadaşlarım yemekhaneden dışarıdan hayvan gibi tıkınırken ben her gün simit yerdim bazı günler yanında ayran ya da çay olurdu.
o zamanlar bilgisayarlar falan ps ler vardı hepsinde vardı bende yoktu.
koskoca adem tolunay al bahçesinde 6 dklık teneffüslerde tek başıma dolanırdım.çünkü hepsi bu konulardan konuşurlardı bende sıkılırdım.
hoş hala bişey değişmedi ya gene kafamız önde cebimizde milyarlık telefonlar yok ama en azından tokuz buna da şükür.
Bazen dışarı çıkmak başardığın bir şeyi kutlamak istersin ama o para kıymetlidir.. Veya bir dizi izleyeceksindir yanında cips fındık fıstık iyi gider dersin sonra ne gerek var dursun kenarda dersin. Veya avm de dolanırken mağazaların önünde bile geçmeye utanırsın. Almayacaksan ne bakıyorsun bakışları var sanırsın üstünde. Ya da baban akşam eve geldiği zaman senin suratına bile bakamaz ailesini istediği gibi yaşatamadığı için.
Bu ve bunun gibi duyguları yılın 365 günü yaşarsın. Fakirlik zor zanaat tir zira umudun varsa gülerek geçersin paranın suratına.
neye göre fakirlik sen sağlıklı ve mutluysan yediğinin giydiğinin bir önemi yoktur eskiden çocuklar daha mutluydu. bir parça ekmeği paylaşmayı bilirdik. şimdilerde çok başka insanlar , çocuklar...
