içerine girdiğim ve psikopatlıklarını tescillediğim gruptur. üniversitede iken, o dönem sadece öğrenciler üye olabiliyordu. ben yine üye değildim bu facebook bozuntusuna. twitter'da zaten 2006 yapımı postmodern bir icat. halende bu tarz iğreti yerlere üye olmuşluğum yok. (paravan hesaplar hariç, ki orada kendi adımla profilimle açmamıştım, kısa süre sonrada kapattım.)
böyle insanlar olduğunu düşünmüyorum bu tip sözlük forum ortamlarında dolanan internetle haşır neşir olan kişinin ikisinden biri mutlaka vardır kendi ismine olmasa bile başka isimle vardır oda yoksa en kötü arkadaşının facebook u vardır ondan giriyordur .
'arkadaşlarının' ya da çevresindeki insanların varlığının ya da yokluğunun bir tıka bağlı olduğunu, fotoğraflarının altına yorum yapmadıkça başka insanların aslında onu umursamadığını fark eder. yine de yalnızlığı daha fazla hissederek mutludur. olması gerektiği gibi, her şeyden herkesten, özellikle sahtecilikten uzak, sonsuza dek mutlu yaşar.
(bkz: ben) o kadar rahattır ki anlatılmaz yaşanır denecek kadar vardır. sınava hazırlanırken çok rahat eder insan. mesela ders çalışırken acaba kaç beğeni oldu mesaj atan var mı demez. Telefon denen birşey var ayrıca isteyen arar seni.
Hava atmak ile de alakası yoktur. Kafan rahattır. mesela ben sadece yazarım, burada ki hayat daha gerçekçi gelir bana.
şanslıdır. bizim gibi şişirilmiş beğenilere bakarak veya twitterda takipçi sayısını artırmaya çalışan sıkıcı insanlarla geçirmez vaktini.
daha kalitelidir geçen zamanı. açıp bir kitap okur, sözlükte iki entry fazla girer olmadı.
ee bu kadar takdir ediyorsan sen neden hala bırakamıyorsun diyorsanız; bir arkadaşa bakıp çıkacaktık sözde, ama bağlandık kaldık maalesef.
Özgürlüğe, gizliliğe ve insanlığa değer veren, sağ bildirimlerde doğum gününü gördüğü iÇin duvarına yazmayan, hatırladığı iÇin hediyesini kapıp arkadaşının kapısına dayanan insandır, insandır...
gerek duymuyordur. insanların gün boyu yada tatilde ne bok yedikleri sikinde değildir. yüz yüze ilişki kuruyordur. sürekli internette takılmama rağmen bir kere bile açmayı düşünmedim bunlardan.
50 yaş üstü kişilerdir. anne ve babalardır. kullanamadıkları gibi birde kullanabilmek için çocuklarından yardım isterler ve zaten kullanamadıkları için gene kullanamazlar. sonuç olan masum çocuklara olur. **
psikologlara göre asosyal oluyorlarmış bu kişiler. insan içine çıkmaktan korkuyorlarmış fln. *
