eylül yine peşinde koştuğumuz, yorulduğumuz ve kimi zaman soluksuz kaldığımız, eylül. düşen yaprakların yarında bıraktığı naif ağırlık eylül. iki kedi kozlarını paylaşıyor sokakta, bir çiçek yağmur bekliyor. özgürlük sandığı ormanlar için kafesinden uçuyor ayrılığa bir kuş. her şey ne kadar da şekilli tanrım! oysa her şey beyazdı başlarken...
oysa başlarken her şey beyazdı,
meme kıvamında yumuşak.
gerisi teferruat.
Eylül: Süryanice'de 'aylul' (üzüm), yani 'üzüm ayı'... Mezopotamya dillerinde hep ortak isim olarak bu kullanılır (Şubat, nisan ve haziran'da olduğu gibi).
ve gelecek eylül. yaz, senenin son sıcak nefeslerini üflerken yüzümüze, tazeliğini yitirecek yapraklar, yaz aşklarıyla birlikte. bronzlaşmış tenlerimiz mevsimlik giysiler altına saklanacak, suya susamış toprak eylül yağmurlarıyla geçecek kendinden. sarı, kırmızı, turuncu yaprakların çatırtılarının tatlı huzuru, denizin davetkar sesini yavaş yavaş unutturacak, bir sonraki yaza dek. naif bir tepe olacak mudanya taraflarında, yıldıztepe. rüzgarın hafif dokunuşlarıyla nazlanan denizden esecek olan rüzgar dağıtacak saçlarımızı, doğanın değişimini seyreceğiz, yeşilin ölümünü, sarının doğumunu. bir mevsim daha geride kalacak, ıskaladığımız, kaçırdığımız, yakaladığımız her ayrıntıyla birlikte geride kalacak. bir tek çillerim yadigar kalacak yazdan, muzipçe gülümsediğimde kırışacak olan burnumun üstünde.
--spoiler--
mutlu bir evlilik sürdüren suad ın, kendisine ilgi gösteren necip e olan aşkı ve bu aşkın felaketle bitişi
--spoiler--
anlatılmıştır.
--spoiler--
suad, eylül ayı ile kendi hayatını çürümüşlük, bitmişlik, karamsarlık yönleriyle karşılaştırır ve benzetmeler yapar.
--spoiler--
ilk psikolojik romanımız olan ama psikolojinin abartılıp sıkıntıya çevrilmiş olduğu bu romanda aşktan başka kaygıları olmayan, çalışmayı ayıp sayan, hazır yiyici kişilerin yaşamları ele alınmıştır.
bugunden kendini hissettirmis olan ay.yagmurun sesini,havanin griligini,yapraklarin sararmasini,yerdeki toz ortusunun camurlasmasini,camlarin diger agaclarin yaninda daha bir anlamlilasmasini getirecek yine.toplum acisindan ise domuz gribi dolayisi ile daha zor gunlerin kapisinin aralanacagi ay.
mehmet rauf un en başarılı romanıdır.genç kız kalbi,böğürtlen,kan damlası,son yıldız,ceriha yazarın diğer romanları arasında yer alır.eylül döneminin önemli eseridir.ruhsal ve mekansal betimlemeler zaman zaman okuru sıksa da anlaşılabilir üsluba sahiptir.
mehmet rauf'un, dünya klasikleriyle yarışabilecek düzeyde kaliteli olan eserinin adıdır. tek kusuru anlatımın biraz bayıyor olması. ama konusu ve psikolojik tahlilleri müthiş.
Sonbahar yaprakları gibi hafif sararmış olan hüzünlerin ayıdır. genelde bu biçimde tabir edilen bu ay, aynı zamanda gelecek olan büyük değişimin habercisidir.
insanı derinden düşündüren bazen bunalıma bazen de insanı depresyona sokabilen ya da insana en güzel zamanlarını yaşatan veya en kötü acıları yaşatan psikolojik bir kelimedir.diğer ayalra göre daha farklı geçen mutlulukla üzüntünün hemen aralıklı yaşanabileceği bir aydır.
sonbaharın başlangıcı olan ay. yazın bitmesinden midir yoksa doğanın sarıya bürünmesinden midir bilinmez koyu bir hüzün barındırır içinde. ama bu eylül farklı olacak sanki; heyecanlı, mutlu, umutlu...
--spoiler--
Romanın kahramanlarından Suad ve Süreyya evliliklerinin üzerinden beş yıl geçmesine rağmen Süreyya'nın ailesiyle birlikte oturmaktadırlar. Fakat evin havası, artık Süreyya'ya ya da Suad'a da sıkıcı gelmektedir. Babasından da; ona böyle bir hayat sürdürdüğü için nefret etmektedir. Süreyya, bir an önce bu evden ayrılıp, denize bakan sakin bir evde yaşamanın, en azından yazı orada geçirmenin hayalini kurmaktadır. Suad da iyice sıradanlaşan evliliklerini tekrar canlandırmak için bir değişikliğe ihtiyaçları olduğuna inanmakla birlikte, yine de halinden pek yakınmaz. Fakat, kısa bir süre sonra Süreyya'nın hayali gerçekleşir ve Suad'ın babasından aldığı para sayesinde Boğaziçi'nde bir yalı kiralarlar. Çok mutlu yaşamaya başlarlar. Bu arada onların dostu olan Necib Süreyya'nın yeğenidir. Necip yalnız bir adamdır. Bir süre önce Süreyya'nın kız kardeşiyle aralarında bir aşk yaşanmıştır. Yalnızlığını paylaşacak bir eş aramaktadır. Bir gün sahilde Süreyya ile karşılaşır. Süreyya onu evine davet eder, Necip bu isteği geri çevirir. Ayrıldıklarında fikrini değiştrip ilk vapura atlayıp Süreyya'nın yanına gider. Suad ve Süreyya onu karşılarında görünce çok mutlu olur. Evini gösterirler, sohbet ederler. Daha sonra dışarı çıkarlar gezerler, dolarşırlar. Daha sonra Necip, Suad ile yakınlaşır ve bu Süreyya'nın dikkatini çeker. Necip Suad'a aşık olmuştur. Bu durumdan rahatsız olan Necip, kendiyle iç hesaplaşmalar yaşar ve Suad'ın bir eldivenini hatıra olarak çalar ve onlarda uzaklaşır. Yazın sonunda Süreyya babasının yanına döner ve bu arada Necip hastalanır. Ziyarete gelen Suad ve Süreyya onun yatakta görünce üzülürler. Suad mutfaktan birşeyler getirirken Necib'in yastığının altında eldiveninin tekini görür ve durumu anlar. Sonunda o da Necib'e aşık olur. Bir gün Süreyya'nın evi yanar ve Suad da içerididedir. Süreyya "Suad!" diye içeriye doğru yangınların arasından bağırır fakat içeriye girmeye cesaret edemez. Necip "Suat!" diye bağırır ve alevlerin arasında eve girer. Tavanın çökmesi ile ikiside hayatını kaybeder.
--spoiler--
özetinin bu kadar saçma göründüğüne bakmayın, okuyun, hissedin.
hüzün ayı. Yaprakların sararmaya, düşmeye yüz tuttuğu... Eylül, gündüzün üstüne gecenin perdelerini çekmeye başladığı, hep gitmeleri ve bir bitişin başlangıcını hatırlatıyor nedense...
eylül ayları hüzün yüklü dalga katarları gibi vurur gönül sahillerimize ve sahillerimizdeki eski aşkları anlatan çakıllar yuvarlana yuvarlana zamanla ufalanıp yok oluyorlar.
eylül hüzün kokar, yağmur kokar, toprak kokar, deniz en güzel halini bu ayda alır, yüzmek en cok eylül ayına yakısır, insana anlamsız bir huzur katar, ayların en güzeli, en asilir... ***
...
Veda türküleri söylenir, aşk istasyonlarında,
Ardı sıra ayrılıklar başlar sıra sıra.
Yarınlar koyu karanlık, kalpler yaralı,
Umutlar keder yüklü, darmadağın.
Damla damla yaşlar süzülür gözlerden,
Çaresizlikler filizlenir, ince ince
Mendiller ıslanır, gözler nemlenir,
Eylül ayı gelince... *
