Defalarca ayni seyleri yasamak. Tam birine inanmışken duygularını söyleyebilmişken, duygularına ve karşındakine inanmışken hep ayni sonun yaşanması, farklı kişilerin hep aynısını yapması.
Mümkün mü bunca şeyden sonra birisini sevmeye karar verebilmek ? Güvenebilmek ? Duygularını korkusuzca açabilmek ? Bir kişiye bağlı kalabilmek ? Karşındaki kişinin de Kalabileceğine inanabilmek ?
Ben basımı yastığa koyduğumda artık bir kadın bir çocuk bir aile babası hayalleri kurmamakta kararlıyım.
birlikte sohbet etmekten keyif alınmayan kadın
gülmeyen kadın
memnun kalamayan kadın
güler yüzlü olmayan kadın
dırdır yapan kadın
kuscam beyler torba getirin.
zorunu edit: ulan ömrünü adamak falan eskide kalmış onu bilelimde şimdi bütün kadınlar piremsesler gibiydi baba evinde iki yumurta kırmasını bilmeyen kızların sayısı çoğunlukta. sonra da sümsük erkek fikri olmayan erkekmiş.
çocuğun yaramaz olması, eve sürekli misafir gelmesi, kayınvalide ve kayınpederin eve gelmesi veya onlara gitmek, evde doğru düzgün yemek ve temizlik yapılmaması.
