türkiye'de nikahsız beraber yaşamak toplumca legal karşılansa çoğu kimsenin girmeyeceği bir sorumluluk. gerçekten toplum baskısından kurtulma adına evlenen azımsanamayacak kadar çok insan var.
masallari, hikayeleri, ambalajlari bir kenara atarsak:
günümüz 2021 deki sartlarinda artik cinselligin yasanmasi icin daha farkli bir kurumsal, adil ve saglikli yapi olusmasi gerekir. dogan cocuklar ise sokaga atilmak yerine kurumsal ve kolektif bir bilinc ile egitilmesi gerekir.
evlilik erkegin yasal yollar ile böbreklerine kadar gasp edilmesi eylemidir. kurban erkek, suclu kadin olmasina ragmen erkek zanli olarak görülür kanun karsisinda.
bir erkegin kendisine yapabilecegi en büyük kötülüktür; sadece parandan ve sagligindan olmuyorsun, kayip olan yillarini da hesapla...
Yıllarca bir çok ilişkimde (hepsi de uzun ilişkiler) düşünmediğim ama en son ilişkimde evlenmeyi düşünüp nişan arefesindeyken adamın evli olduğunu öğrendiğimde tamamen aklımdan çıkardığım olay.
Evliliğin bazılarının gözünde öcü gibi görünmesinin nedeni sorunlu bir ailede ve sorunlu bir çevrede yetişmelerinden dolayıdır. Böyle bir çevrede yetiştim bende. En küçük bir sorunu dev aynasına tutuyorlardı sonra gelsin bağırmalar , birşeyler fırlatmalar, aile içi her türden şiddet . Çocuk varsa travmalar , çocuğun da bu kısır döngüye girmesi , hem kendine hemde ilişkilere olan güvenin bitmesi.
Bunun aksine bekârken çok yabani olan insanların evlendikten sonra ehlileştiklerini gördüm. Evlilikten önce ağzından her türlü küfür , alay eksik olmayan adam evlendikten sonra ağırbaşlı saygı duyulan biri oldu zamanla, yetiştirdiği çocuklar da çok sakin ve terbiyeli .
Evlilik olayına kısmen kader ve kısmet diyorum. Bakın kısmen dedim. Çok sevdiğiniz gözünüzü alamadığınız insan evlendikten sonra hal ve hareketleri değişebilir, ailesi onun gibi davranmayabilir size. Yani 100 lü ganyan oynamak gibi birşey.
Öte yandan evlenmemek çok da abartılacak bir şey değil hatta üzüldüğüm bir durum. insan 30 yaşına kadar laylaylom o senin bu benim , ben bekârım özgürüm diyor ama 30 yaşından sonra bir aile olmanın yerini yani bir çocuk , eş , yuva sahibi olmanın yerini hiçbir spor , hobi ,konser ve etkinlik tutamıyor. Günün sonunda yalnız kalıyorsunuz. Üstelik çok zengin ve yakışıklı , güzel biri değilseniz 30 yaşından sonra oyun dışı kalıyorsunuz , daha çok seçici oluyorsunuz ve daha az tercih ediliyorsunuz.
Özet geçmek gerekirse evlilik ve bekarlığın avantaj ve dezavantajları var. Bana göre bekarlık daha dezavantajlı. bekarlık yaş ilerledikçe zorlaşıyor, evlilik ise yaş ilerledikçe güzelleşiyor istisnalar var tâbi.
"Evlilikler, aşkın bitmesinden değil, arkadaşlığın olmamasından biter." der Nietzsche ve devamını da şöyle getirir; "Bir evlilik yaparken kendimize şu soruyu sormalıyız: Sonu yaşlılık olan o uzun yol boyunca bu kadınla sohbet etmekten keyif alacağına inanıyor musun?"
Bu zamanda 150 bin tl para demektir. Bu da isin imkansiz oldugunu gosterir çok kisi için. Sonrasinda da korkunç borclar oder durursunuz. Elinize ne gecer onu bilmem.
özellikle teyzelerin sorduğu sorulardan biri.
ne zaman evlencen? bu soruyu atlatınca da nasıl biriyle evlenmek istiyorsun diye soruyorlar.
benim bu soruya cevabım hep ya benimle aynı zeka seviyesinde olsun ya da daha yüksek olsun oluyor. etrafımda da böyle bir insan yok diyorum. bozuluyorlar tabii. bunu diyince de bu işler hep nasip kısmet diyorlar. ya aptal birine denk gelirsen diye üzerime geliyorlar. komedi şovu yemin ediyorum. aptal birini seversen nolcak diyorlar. öncelikle bu teyzelerin bahsettiği sevgi ile benim sevgi bile uyuşmuyor. benim için sevgi daha kutsal bir şey. daha vazgeçilmez... yani bu cümleyi ben kursam neyse de onların inandığı sevgi kavramı buna izin vermiyor aslında. bunu verdikleri kişi örneklerinden anlıyorum tabii.
ayrıca madem insanın sevdiğini seçemediğini idrak edebilecek kapasitedesiniz neden ısrarla her gördüğünüz yerde nasıl birini istiyorsun diye sorularla bizi yoruyorsunuz. bu insanlara aramadığımı söylemekten de yoruldum.
ne zaman bulcan, nasıl birini bulcan falan filan diyorlar anında ilk cevabım aramıyorum ki oluyor. bunun neyini anlamakta zorluk çekiyorlar anlamıyorum.
birde evleneceğim insanla sohbet etmek istiyorum diyince bunları imkansız istekler gibi gördüklerini belli ediyorlar. evliliği herkesin belli bir yaş içersinde yapması gereken ve erkeğin çalışıp evine para getirmekten başka bir görevi olmadığını, kadının ise doğurduğu çocuklara bakmak ve kocasını rahat ettirmek dışında bir görevi olmadığını düşünüyorlar. yani onun dışında ki her şey lüks. ne bileyim kadının çalışması, erkeğin evde ev işlerine yardım etmesi, çocukların her iki ebeveyni ile de iyi bir iletişim içersinde olması... görüyorum ki bunlar hep lüks bu ınsanlara göre.
şahsen benim ne hayallerimde ne de mantığımda lüks şeyler bunlar.
onlara üzülüyorum. çünkü lüks olarak görmeleri aslında öyle bir aile hayali kurduklarını ama özellikle çevre baskısı yüzünden yapamadıklarını gösterir.
lakin aile yapısını erkek çalışsın ve kadın da çocuklara bakıp evinin işini yapsın olarak görenler var ki bunlar harbiden eğitilmez.
ortada ne lüks bir şey var ne de birini diğerinden küçülten bir hareket var ama bunlar illa ben o kalıpta yaşıycam diyor. çünkü aile olmak değil, evlenmek istiyorlar. sadece çocuklarına üzülüyorum ve dolayısıyla geleceğimize.
