Soyledir. Sevdicek uzaklardan gelmistir arkadasla ayarlayip bana supriz yapmistir. O esnada arabada giderken araba saga cekilir ve arabayi kullanan arkadas kisisi bakkala girmek icin arabadan iner. Sol tarafa bir bakilir kadikoy evlendirme dairesi.
Gozlerimdeki manasizligi goren sevgili kisisi geyik yapar ve hazir gelmisken evlilik isini aradan cikartalim dedim ehe der. Ben tabi ne kadar korktuysam ciddiye almisimdir bu lafi. Bi moral bozuklugu, bir sicaklik basmasi. Usumek ama terlemek de, sevgili kisisine caktirmamaya calismak filan. Sonra saka yapildiginin soylenmesi ve benim suyun altina tutulmus kizgin tava misali rahatlamam.
Hayir sanki zorla evlendirecekler neden korkuyorsam. Ayrica biriyle bu korkuyu hissediyorsaniz evlenmeyin zaten.
Evt.
evlilik; günümüzde onlarca saçma sapan adetle, onlarca gereksiz harcamayla ve genellikle kız tarafının ve çevrenin ultra gösteriş beklentisiyle öylesine ağırlaştırıldı ki, erkeklerin bu kurumu müebbet hapis cezası gibi görme eğiliminin ana sebebi budur. halbuki evlilik, hem aileler ve hem de toplum tarafından desteklenen (para asmak artık kâr etmiyor) kolaylaştırılmış bir kurum olsa kimse bu kadar korkmayacak. bir de bunun boşanması var. elbette kimse boşanmak için evlenmiyor, ama bu görmezden gelinemez bir gerçek ve en az evlilik kadar zorlaştırılmış. tamam, boşanma genelde istenmeyen bir durum olduğu için bir nebze zorlaştırılmasını anlarım ve hak veririm. ama, evliliģin bu kadar tantanalı olduğu bir toplumda boşanan erkek ikinci kez bu ağırlaştırılmış yükü kaldırabilir mi? yoksa evlilik insan doğasına uygun bir seviyeye indirilse, insanlar mutlu ve stressiz bir şekile evlenebilse bence kimse korkmaz evlilikten.
tabii öte yandan günümüz gençlerinin de eğitilmesi gerek; zinanın bu kadar olağanlaştırılmasının önüne geçip bunun yasak olduğunun altının çizilmesi, gençlerin evliliğe yönlendirilmeleri gerek. yok öyle evlenmeyeyim ama her haltı yiyeyim... evlilik her ne kadar garip bir şeye dönüştürülmüş olsa da bunun çözümü bu kurumu önemsizleştirmek değildir.
aslında her ne kadar evlenebilecek birisi olamasam da, ben de bir giri gireyim dedim.
ilk entry gayet haklı. insanlar bir evleniyor, eşiyle mi evleniyor yoksa kayınço, baldız, görümce, elti, bacanak, kayın ile mi belli değil. yahu ben sizi görmek zorunda mıyım her üç günde bir? benim hayatıma nasıl müdahale edersiniz? he bir de çocuk baskısı vardır. millet gelip iki dakika bebek sevecek diye ben aylarca uykusuz kalacağım, o çocuk büyüyünce sorunları da büyüyecek, uğraş dur.
benim ütopyamda herkesten uzakta sadece eşim ve benim olduğum bir evlilik var. tabi sadece hayal.
Yaptığın tüm aktivitelere ortak alıyorsun şöyle düşünün kahvedeki biriyle ölene kadar yancılık sözleşmesi yapıyorsun ölene kadar yahut sözleşmeyi fesh edene kadar onun hesabı senin hesabın.
Bir evi başkasıyla paylaşma olayı insanı korkutuyor gerçekten erkek olarak her şeyin ayağımıza gelmesini bekliyoruz ütü temizlik yemek konusu hep bi problem olacak gibime geliyor ataerkil bi toplumda yaşadığımız için böyle şeyleri karşımızdakinden bekliyoruz kızlar alınmasın ama böyle şeylere çoğu uzak bu devirde hepsinin hizmetçi tutma hayali var bu sorumluluğu kaldırmak kolay değil iki taraf içinde evlilikte kadına daha büyük sorumluluk düşüyor bence sonuçta yuvayı dişi kuş kurarmış.
bu korku, evliliği sevmemekten kaynaklanan korku değildir aslında. ya mutlu olamazsam sevmezsem yürümezse korkusudur. mutlu bir evlilikle evliliği herkes ister. evlilik çocuk oyuncağı değil ama dünyanın sonu da değil. korkuyla hareket başarı getirmez. bir de çoğu insanda mutlu da olsa mutsuz da olsa bekar hayatını özleme içgüdüsü var ister istemez sanırım. biraz da bundan kaynaklanıyor.
