mantıksal pencereden bakıldığında bir insan için en değerli varlık anne baba olmalı.
ama öyle değildir.
ömür boyu senin her türlü kahrını çeken, uykusuz geceler geçiren anne babadır ama gel gör ki bir müddet sonra anne baba unutuluyor. insanların çocukları olunca neredeyse anne baba tamamen unutuluyor. öyleleri var ki neredeyse çocukları için hayatta varlar sanki hayatın gayesi buymuş gibi. üstelik çoğu çocuk nankör olduğu halde...
dini açıdan bakıldığında da anne baba evlattan üstündür. kuran'ın birçok yerinde anne baba yüceltilir. Allah kendisine şükredilmesini istediği gibi ana-babaya da şükretmeyi emretmiştir. kitabın hiçbir yerinde evlada karşı iki büklüm olun, boyun bükün dememiştir.
insan evladını koruyup kollamak, ona bakmak zorundadır düzgün bir ebeveyn olmak bunu gerektirir. fakat anne babaya sırtını dönen ancak kendine zulmetmiştir. anne baba müşrik de olsa, sünnilik dinine de inansa onlara saygı duymak gerek.
evlat..
bir anne babanın kalbidir, o yüzden onların canları yandığında anne babanın da canı yanar. gençlik çağlarında bir çocuğun öncelikle "maddi" sıkıntıları (ailenin) varsa o yaştaki çocuklar sağlıklı bir karar veremedikleri için anne babaya karşı bir tavır alırlar. evet yanlıştır fakat bunu onların gözünden de bakmak gereklidir. her insanın olduğu gibi onlarında istekleri vardır,
karşılanamayınca kızarlar büyüklerde karşı savunmaya geçmemeli kırıcı olmadan onları ikna etmelidir..
bu konuyu anne baba olunca daha net anlaşılır oluyor.
