Benim etraftaki çoraplarım, annemin tv ekranının yarısını kaplayan, ameliyatla aldırdığımız dantelleri, babamın oturduğu köşe. Bitmeyen evlilik ve yemek programlarının izlenmesi.
kuşkusuz içinde birilerinin yaşıyor olması.
bu kıstasa göre tam manasıyla bir ev de yaşıyor olamam.
sağa sola savrulmuş mide bulandırıcı kitaplar, ders notları.
ıvır zıvır işe yaramaz bir sürü çöp.
hele şu şarj aleti yok mu en çok ona illet oluyorum.
evini bu kadar çok anlam katan insanların henüz büyümemiş olduğunu gösteren başlık tabi burada ebeveynlerinin hatası da oldukça fazla hiçbir şeyi olmayan 25 yaşında insanların babasının evinde rahat ediyor ve o eve kendi eviymiş gibi anlam yüklemeleri problemin boyutunu gösteriyor.birey olamayan bu insanlar bunun farkında bile değil ve bu durumu önemsemiyor.
