aynı ülkede yaşayan, aynı değerleri paylaşan insanların ve aynı kültüre sahip olan olan insanlar'ın olağan durumunu referandumla ilişkilendiren yazar söylemi. şimdi ben burda vereceğim oyu söyleyecek kadar cesur(!) değilim *** o yüzden farz-ı muhal diyip konuşayım efenim.
şimdi ben farz-ı muhal evet diyeceğim ama benim bir sürü arkadaşım, var hayır diyen. en yakın arkdaşlarımdan biri evet diyor biri hayır.
ama kimse kimseye bağırmıyo, hakaret etmiyo, senin ben ta .mına koyim falan hiç demiyo.
şimdi ben farz-ı muhal hayır diyeceğim ama benim akrabalarımın bir kısmı evet diyo, komşularımın da bir kısmı da öyle, açıkca fikirlerini beyan ediyorlar. çünkü evet diyenin komşuluğundan şaşarım, yok efenim hayır diyen akraba olmaz olsun gibi söylemler duymuyorlar muhatablarından. hal böyle olunca açık yüreklilikle fikirlerini söyleyip adamakıllı, seviyelice tartışıyorlar.
ama sözlükte tatlı su babayiğitleri karşıt fikirlere sahip olanı vuruyor yerden yere. eminim onlarında da arkadaşları, akrabaları arasında onlarla hemfikir olmayanlar vardır, onlarla tartışıyorlardır da eminim ama buraya gelince babayiğiler(!) ne hikmetse tartışma, yerini hakaretlere, küfürlere bırakıyor. efendim biz yazarlar olarak siyasilerin seviyesine düşmeyelim. *
son olarak mahsundan gelsin: (bkz: hepimiz kardeşiz) *
türban takıp her yerde her kurumda salına salına dolaşacağım, dört kadınla evlenebileceğim ve her sahtekarlığımı çıkara dönüştüreceğim diye, cennet vatanımı satan insanlarla kardeş mardeş olamam ben. william wallace, ülkesini sömürgeden, ingiliz uşaklığından kurtarmak için herşeyinden vazgeçti. işkence görürken bile özgürlük diye bağırdı. kanının son damlasına kadar, bağımsız, özgür bir ülke için çırpındı. bizse kendi ellerimizle verdik ülkemizi. ben böyle yaratıklarla kardeş mardeş olamam.
tüm insanoğlunun en belirgin ortak noktası aynı dünya üzerinde yaşamaksa,her birey farklı düşünüp farklı algılayıp farklı yorumlayıp farklı tarzda hayatı benimsiyor diye kutuplara ayrılmak zorunda değiliz.
