bazen yanlış alarmdır.
akşam vakti evde yalnızım yatıyorum tabii ki * yan odada telefon çalıyor, kalkmıyorum ama daha da çalıyor kalkıyorum. tam telefona giderken kapı çalıyor. nereye gideceğimi şaşıyorum koridorda duruyorum bir kaç saniye. önce telefona koşuyorum açıyorum kimse konuşmuyor. alo alo alo yok kapatıp bırakıyorum telefonu. kapı hala çalıyor bu kez kapıya koşuyorum kapıyı açıp birisi çıkacak diye delikten bakıyorum kimse gelmiyor. asansör çalışıyor mu diye dinliyorum; çalışmıyor. bu kapı çalmadı mı ? derken telefon tekrar çalıyor yine telefona koşuyorum. biraz öncekinden başka bir numara; alo diyorum ses yok. bekliyorum ses yok. kapatmıyor da konuşmuyor da. zilde sıra, zil tekrar çalıyor yine koştur koştur kapıya. ama bu sefer otomatiğe basmıyorum korkmuşum pencereden bakıyorum kimse yok. zil de tekrar çalmıyor telefon da. öyle gidip yatıyorum yine.
bu kadardı.
tam olarak benim başımdan değil de, ailemin başından geçen bir olayı anlatayım.
şimdi daha ben bebekken ,annem ile babam kavga ediyorlar. ve o sırada bizim evde de abim var, teyzelerim var, ve akrabalarım var. sonra annemle babam kavga etmeye devam ediyor, ve annem sinirleniyor. üzerinde anahtarlık olan bir sert anahtarı cama atıyor. cam kırılıyor. camlar yere düşüyor, cam kırılma sesleri falan geliyor. bu arada babam evden çıkıyor ve aşağıya iniyor, annem onun arkasından gidiyor. annem ve babamın arkasından da bizim akrabalar gidiyor. yani cam öyle kırıldığıyla kalıyor. bu arada ailem ve akrabalarım dışarıda hala. sonra içeri bir giriyorlar camda hiç bir kırık, çatlak yok. yerlere bakıyorlar, hiç bir cam parçası yok... ve camın kırıldığını abim, teyzelerim, babam, annem görüyor...
bana hak verin şimdi. bu hayatta en güvendiğiniz insanlar, yani aileniz size böyle bir şey söylese, siz inanmaz mısınız?
bu olay nasıl olmuş anlamadım. hadi hayal gördüler desek, hepsi mi hayal gördü? hadi sadece bir kişi camın kırıldığını söylese, belki hayal görmüş diyeceğim de, herkes söylediği için hayal gördüler demek olmaz bence.
bir kaç kere yaşadığım olaylardır. Birinden bahsediyim. Yazın gece tek kalıyorum uyku tutmadı, geçtim salona tv izliyorum. O da sarmayınca arkadaşa mesaj attım uyanıksa konuşalım diye. O da uyanıkmış, konuştuk 3e kadar sohbet laf derken korku hikayesi anlattı. Anlatırken korkmadım. Camda bak biri var falan dedi güldük geçtik. Tekrar devam ettim izlemeye, sabah olacak neredeyse yatağa gideyim dedim. Ev kapkaranlık hala. Bastım stand by tuşuna ekranın kapandığını gördüm. Tam salonun ışığı kapadım, yüksek sesle arkamdan açıldı tv. Afedersiniz ama altıma sıçıyodum. Açtım ışıkları bir daha kapattım yine açıldı. Telefondaki hikaye geldi aklıma koştum cama, kimse yok. Tüm fişleri çekip sabahı zor etmiştim.
sen sözlük yazarı;
evet,sen. sen evinde bir ses duyunca hıı diye bağırırsın ya o bağırmana bir karşılık gelse ödün bokuna karışacak,biliyorsun.
yine bugün koridordan koşarken başından bir macera geçti evet,doğru.
banyodaki domestos'un sürekli yer değiştirmesi. bir keresinde yere düşürmüş ve yerine koymuştum. daha sonra elimi yüzümü yıkamak için lavabonun yanına gittim ve domestos bir anda yanımda belirip tekrar yere düştü. ayaklarımı götüme vura vura kaçtım.
birde ışıkların kendi kendine açılması var ki ondan bahsetmiyorum bile.
monitörümü satıyodum arkadaş geldi bize. olm bu monitöre 250 tl vereyim dedi bende az dedim. o da olur mu olm bu monitöre bu para normal dedi. valla bizim evdeki en garibi bu. o monitörde en az 350 kaat eder hacı...
yaz aylarında gece oturma odasında uyurken, kapalı olan televizyondan çıt çıt sesleri gelmesi.
tabi bu pek paranormal sayılmaz ama hissettiriyor yine de.
ha bir de iki gece ama farklı günlerde olmak üzere gece uyuduğum sırada ruhumun sanki bedenimden ayrılacakmış gibi hissetmem.
ikinci kez hissettiğim bu olayda beden olarak gözlerim kapalı fakat sanki gerçekmiş gibi bedenimin ayağa kalkarak ellerimi havaya kaldırarak euzu besmele çekmem ve daha sonrasında pat diye yere düşmem. sonra da uyandım ve acayip terlemişim. ve bu olayı araştırdığımda aslında ben bilmedende olsa astral seyahata çıkmış olduğumu farkettim. yani çıkıcakmışım. yine de korkuyor insan.
Uyurken birden irkildiğinde ayağının ucunda oturan sadece beyaz tişörtü görünen bilinmeyen şey.
Not : Herkes uyuyorken gerçekleşen bir olay.Besmele çektim gitti.
uzay gemisi sesi duydum, uzun süre; hani bu bilimkurgu filmlerinde olur da uzay gemisini gösterir acayip acayip sesler çıkarır ya o ufo makineleri evet geceyarısı 1'den 2'den sonra uzay gemisi sesi duydum, bu aralar yok ama duydum.
evde tek başınayken özenle dizilmiş bulaşıklardan birinin kayması ile geri kalanların da devrilmesi sizi odanızdan dışarı çıkartmamayı bırakın nefes bile aldırtmayacaktır.
liseye başlayacağım zamanlar ramazan ayı'ydı, gece sahur'u yaptık ailecek ama böyle bi farklı hissediyorum her sahura uyandığımda uzykulu olurum ama bu sefer hiç uykum yoktu. neyse işte yaptık sahuru, hep ilk ben yatardım ama bu sefer yatmadım oda da bekliyorum ** neyse annem tam odadan çıkmış o ara benimde arkam dönük buz dolabının kapısı açıldı, annem açtı diye pek iplemedim sonra tam arkamı döndüğümde kapısı hızlı bi şekilde kapandı. ben hemen korkuyla odadan çıktım ve anneme anlattım. oda melekler ramazan ayında gelirler evlere bereket dağıtırlar korkma diye beni avutmaya çalıştı. ama yatmaya gittim ve kafamı yastığa koyar koymaz büyük bir ses duydum yine mutfaktan geliyordu, bu seferde yıkanmış tabak ve tencereler * oradan tezgahın üstüne düşmüştü. o olaydan 1 hafta uyuyamadım.
bu sene okul yurdunda başım(ız)a gelen hadise.
saat gece 3 suları, ilk defa tüm oda ayakta. muhabbet falan gırla gidiyor. biri gitti, başka birinin dolabından su aldı. sonra dolabı kilitleyip anahtarı geri verdi. iki üç dakika geçti. bazı açık dolaplar vardı. bir an sigorta attı, ama hemen düzeltildi. beş dakika kadar daha geçti. bir anda arkadaş dolabının kapısının açık olduğunu ve diğer dolapların kapalı olduğunu fark etti. daha önce kapalı olan dolaplar da kilitliydi. bazılarının anahtarı içinde kaldı ama yurt dolabı sonuçta, kapıyı azıcık aşağı çekince açılıyor.
çok uyduruk durdu sanki. açıklama yapma gereksinimi duydum. uydursam dolap benim olurdu, olay da biricik evimde geçerdi. yunanistan sınırının da sınırındaki allah'ın belası bir okul yurdunda değil.
masanın üstündeki şeyleri göremediğim için ışığı açmak için arkamı döndüğümde şak sesiyle beraber yanan lamba. harıl harıl tuz ararken boş tezgahta beliren tuzluk. durduk yere erkek arkadaşımı boğmamın akabinde baygınken gördüğü kızıl saçlı kızı daha evvel ona benim betimlemiş olmam filan.
anne ve babamdan çok sevdiğim dedemin ölümünün ardından çok zaman geçmemişti. bi sabah kalktım, kahvaltımı yaptım falan takılıyorum bilgisayarda. duruma hala alışabilmiş değilim, özlüyorum en sevdiğim insanı. gözümün önüne bi kutu şeklinde beyaz ekran gibi bişey geldi.* içinde dedem ve babam var, babam kafasını öne eğmiş,ellerini birbirine kenetlemiş.* dedemde karşısında ona bağırıp çağırıyordu.* bi keresinde de yine o zamanlar sıklıkla birisi omzuma elini atar ve sıkardı, sırtımı sıvazlardı, kafamı okşardı ama odada benden başka kimse yokken.***
Rusyadaki ev 2 katlı bir ev ama biz 1 katta kalıyoruz , 2 kata çıkan merdiven ve merdivenin başladığı yer ( 1. kat ) orda küçük bir koridor var ve 1. kat ile 2. kat arasındaki merdiveni bağlıyor o koridorun arasındada kapı var . Her neyse Rusyada her gece sebepsiz yere 3-4 gibi uyanırım ve 2. kattaki takırtılar ve sesleri dinlerim , o kadar korkmuşluğum var ki annemin yanında uymuşluğum vardır , kaç yaşıma geldim hala cesaret edip o kapıyı açıp o merdivenleri çıkamıyorum . Çok ürkütücü amına koyim .
