babam son 2-3 yılda kedi-köpeklere inanılmaz ısındı. bunun ilk adımları yaylamızda atıldı. evimizin avlusuna kadar gelen bir kedi bir köpeğimiz oldu, alıştı bizimkiler, babam hususi bu canlılar için gitmeğe başladı yaylaya, kemik götürüyor yemek götürüyor, vah diyor şimdi ne yapıyorlardır.
bir tane de camide kedi musallat olmuş babama, "sen nerden geldiiiiin" tarzı bir karşılaşma. babam ne zaman camiye vakit namazına gitse, gelip dizlerinin dibine yatıyormuş, bana da yarım ağız soruyor, niye bana geliyor o kadar insan arasında filan diyor,
işte baba, allahu teala sana diyor ki, şencan kulum, al o kediyi ve bir sıcak yuva sahibi et.
ben bunlara yarın bir gün sokaktaki bir manığı alır salona bırakır kaçarım. atamazlar da sokağa, vicdan sahibidirler epey, yazık be kediden n'olur?
