insanoglunu kiskanclikta sinir tanimayip, evine aldigi ve besledigi hayvani bile sevdiklerinden kiskanip cileden cikmasidir.
6 yaslarindaydim. simdi uzerinden bazi seyleri hatirlamak icin uzunca bir sure gectigini gorebiliyorum. fakat bazi hatiralar vardir kisiye ait, insani aninda mega hafiza yapar. noktasindan virgulune kadar her seyi hatirlar.
evet 6 yaslarindaydim. kardesimin dogumunu icime yeni yeni sindiriyordum. ailenin altin topu olan beni yaris disina cikartmisti citlembik. aradan gecen 2 sene de anca kendime gelebilmistim. neyse, bizimkiler cocuklarinin hayvan sevgisi icinde buyumeleri icin eve muhabbet kusu almaya karar verdiler. bu konuda en cok benim sevindigimi rahatlikla soyleyebilirim.
misir carsisindan almistik. sapsari rengi vardi, papatyanin gobegi gibi. babam adini ne koyalim dediginde aklima gelen ilk ismi soyledim; papatya. dile biraz zor gelse de gonlume kolay geliyordu ismi.
artik sabahlara cukuruk cukuruk sesleri ile uyaniyorduk. her gun yemini ve suyunu kontrol ediyor, hayranlikla onu izliyordum. fakat benim butun ilgi ve alakama ragmen bu zirtapoz orali bile olmuyor, surekli babamin kafasinda, guzel annemin omuzlarinda geziyor bana teget bile gecmiyordu. ilk baslardaki heyecanim sonmustu. birakin kaybolan heycanimi, o kus beyinliye karsi icten ice giciklik bile beslemeye baslamistim. her sabah cukuruk cukuruk ciyuv ciyuv diye otusu artik benim icin tahammul edilemez bir hal aliyordu. oysa bir kere benim kafama konsaydi, o ipek saclarimin arasinda eselenseydi. kafama sicmasina bile raziydim. ama yapmadi...
üzerine sicak su dökme, yakalayip elimde patlatip canini almak gibi sadit dusunceler beynimde dans ediyordu. bu kus resmen icimdeki chucky nin gelinini tetiklemeye calisiyordu. her aksam babam ile yaptiklari muhabbetler beni iyiden iyice kiskanc, aldatilmis kucuk bir kiza donusturuyordu;
+ oluuum. nabiyon sen?
- cikuruk cukurik.
+ alistin bize iyice he?
- ciyuc cukuruk.
babaminda biraz gerizekali olduguna da deginmeden gecemicem hani. kusla konusulur mu be adam!
ben kendi kendimi kemirmeye, hayatin aci gercekleri ile yuzlesmeye devam ederken beni bu hallere dusuren o karaktersiz kus, yine beni bu hallerden kurtaran mahlukat oldu.
babamin ve annemin o kadar ilgi ve alakasina ragmen pencereyi acik buldugu bir anda cehennemin dibine kadar uctu, uctu ve gozden kayboldu. yeni barbie bebek hediye edilmis bir cocuk kadar mutlu olmustum. her gece, insallah bizim eve geri gelmez diye dualara ediyordum.
hep bu karaktersiz kus yuzundeb sevemedim kuslari. aksine, tam bir kedikolik oldum. yolda bir kumruya dogru, agir ve emin adimlarla ilerleyen bir kedi gorunce asla pist demedim. yillar yili cizgi film izlerken silvestiri tuttum. artik su tivitiyi yesin diye kendimi paraladim.
hala daha cikkuriku diye oten bir muhabbet kusu duysam bu anim aklima gelir, kendi kendime inci dislerimi gosteren bir tebessum ederim.
