dertleşecek birini aramak ,çareyi başkalarında arama çaresizliğidir.
Daha ilk gözümüzü açtığımızda biz ağlarken sevdiklerimiz gülmedi mi?
Yaşamanın ironisidir bu. Ölmek için olmak.
çevrendeki kişilerle aynı frekansta çalmadığından oluşan durum. sakin ses tonuyla, çay ve sigara eşliğinde konuşulacak birine her zaman ihtiyaç vardır. çoğu zaman ise bu kendimiz oluruz.
çok iyi bir şeydir. derdini kimseye açmamak gerekir zaten. gün gelir dertleştiğin insan bir anda dönüverir. dertleşeceksen al eline kalem kağıt dök içini, sonra da yırt ya da yak.
içerde biriken kelimelerin yükü ağır geldiğinde, her insan başkasıyla paylaşarak bu yükten kurtulmak isteyebilir. lakin bunu yapamazsa, içe atmaktan depresyon kaçınılmazdır.
çözümün aslında sende olduğunu görmen için kuyunun dibine indiğin zamandır. öğrenmen gereken dersi almakta olduğun andasındır. başkalarının değil senin çözümün sana gerekli olandır. bunu anlaman için evren sana sürprizler hazırlar böyle. üzülme ve içine dön, kabullen içinde olduğun durumu, isyan etme sadece izle.
aslında hiç de yalnız olmadığını gösteren tek başına bırakılmışlıktır. yani tam bir oksimoronsundur.
