dünyaya ikinci kez gelsem yine onu severdim, yine onunla evlenirdim vb. bilimum sözlerin filme dökülmüş halidir. yeniden doğmuş gibi, hafızanızda ondan eser kalmamışken yine gidip ona aşık oluyorsunuz. hoş, güzel, izlenesi film.
can acıtan bir jim carrey filmi. birini aklınızdan atabilirsiniz ama onu kalbinizden atmak bambaşka bir hikayedir. binlerce kez onu tanımamayı dilersiniz ama binlerce kez de onu tanıdığınız için tanrıya şükredersiniz.
birini unutmaya çalışıyorsanız veya birinden yeni ayrılmışsanız ve onu hala her şeyiyle seviyorsanız, izlemeyin. izlemeyin işte, ağlarsınız çünkü.
yeni nesil ergen filmi. çıktığı ilk zamanlar izleyip beğendiğim bir filmdir ancak bu aralar tüm gençlerin diline düşmüş durumda, bu da filmin eşsizliğini kaybettiriyor.
abartıldığı kadar olmayandır. bir kere bölümlerde kopukluk var, izlerken kitlenmiyorsun yani filme. konusu, evet yaratıcı olabilir ama, ifade ediliş şekli sıkıntı olmuş.
özgün sernaryosu, müthiş oyunculukları, aşkı bu denli fantastik olarak anlatımı ve daha sıralayamadığım bir çok iyi sıfatı hakeden dört dörtlük mükemmel filmdir. ölmeden önce görülmesi gereken ilk on film içerisindedir. izleyin, tekrar izleyin ve izletin....
filmin gerek memeli, gerek memesiz arkadaslar üzerinde yaptığı etkiler incelendiğinde filmin o an içinde bulunulan durum ile biçimlendiği ortada. film eski sevgili anılarını kanırtarak tek başına izlendiğinde yerden yere vurmakta; sevgili ile battaniye altı, çarşaf üstü izlenildiğinde biz böyle olmayız di mi cicimler havada uçuşmakta; kalabalık bir erkek grubuyla bira cips eşliğinde izlenildiğinde ise jim carrey taşak oğlanı olmaktadır.
(bkz: ağlattık jim carrey'i, siktik halle berry'i)
adam: gerçek misin
kadın: ben bi kavram değilim joe sadece huzur arayan bir kızım ben mükemmel değilim
adam: sende hoşlanmadığım hiçbir şey göremiyorum
kadın: ama göreceksin bir şeyler bulacaksın ben de senden sıkılıp kendimi kapana kısılmış gibi hissedicem çünkü bana hep böyle olur
adam: tamam
kadın: tamam
diyalogunun geçtiği filmdir.
filmden hiç etkilenmedim ki ben ota boka ağlayan aşk filmlerini çok seven biriyim. ama bende etki bırakmadı. sadece üstteki diyalog sadece bu diyalog içime işledi resmen.
gereksiz duygusallık. klişenin özgün olma adına saçmalanmış yorumu. gereksiz bir film. aşk acısı çektik, terkettik, terkedildik, kaybettik, kaybılduk... ben bu senaryoyu daha önce yaşadım yahu, neden bana temcit pilavının üzerine ketçap sıkarak veriyorsunuz ki.
ingilizce okunuşu ızdırap gibi olan ama türkçe'ye "sil baştan" gibi iki kelimecik olarak çevrilen film. Orjinal çevirisi: "lekesiz aklın sonsuz güneşi"dir.
nedense bu filmi en fazla yarım saat izleyebiliyorum. yarısına bile ulaşamadım henüz. sebebi, çok duygusal, harika, müthiş bir aşk filmi olması değil. sebebi, bu filmi izlerken acayip derecede çok sıkılmam.
bir jim carrey hastası olarak ve hatta kate winslet filmlerini de sevmeme rağmen nedense dikkatimi vererek heyecanla izlemeye devam edemiyorum.
doğru telaffuzunu öğrendiğimden beri dost meclislerinde söyleyerek artizlendiğim, güzel ama bir defa izlemenin yettiği, tekrar tekrar kendini izlettirmeyen filmdir.
