yaptıktan sonra etrafına baktığında kendini dinleyen kimsenin olmadığını görüp; gibi evet, mesela gibi sözcükler kullanarak esprisini tamamlayan iğrenç insanların düştüğü durumdur
hemen geçiştirilmesi hatta "ıyyy kendim bile gülemedim,iğrenç bir espriydi" denmesi gerekebilir.bu cümleyi dalgınlıkla yaptığım iğrenç bir espri sonunda arkadaşıma söylediğimde günü kurtarmıştım.yani test edildi;onaylandı.
insanın kendisiyle başbaşa kaldığı hatta bu espriden sonra kendisiyle bile başbaşa kalmak istemediği anlardır. herkesin size acınası bakışlar atması, ay bu konuşuyo da ara sıra da düşünse gibi laflar sarfetmesi de olasıdır. önemli olan bunları sık sık tekrarlamamak, yaptıklarımızdan ders çıkarmaktır.
etrafta samimi olduğun kişiler var ise yaşanmayacak olaydır. sık espri yapan biriyseniz, insanlar sizden hep espri bekler. yapılan espri iğrenç de olsa gülünür. fakat o espriyi başka biri yaptığı anda aynı gülüşmeler yaşanmaz. misal beyaz. bu adamın yaptığı espriler neredeyse herkesin yapacağı türden. o ortama göre espri yapıyor. kendine malzeme çıkıyor. yabancı bir herif çıksa ve beyaz' ın yaptığı esprileri yapsa kim güler söyleyin bana?
Bu durumda yapılması gereken en doğru şey espriyi sürdürmeye çalışmaktır. Eğer çok da iğrenç espriler yapmıyorsanız bir noktada komik birşeyler yakalayıp rezil durumunuzdan kurtulabilirsiniz. Yok,o noktada durursanız çevrenizdeki alaycı bakışlara boyun eğmeniz gerekebilir.
Sonuç olarak
Ya espriniz onların anlayamayacağı kadar iyidir, yada onlar espriniz için fazla iyidir.
lise çağlarında okula gitmek için servise bindiğim her sabah, ismini vermek istemediğim bir arkadaşın yaptığı espriler ile karşılştığımız durumdu. kendi adına zirve yaptığı durum ise ''günaydın ulan! pala remzi var ya? aslında köseymiş muahahaha'' şeklinde yaptığı monolog idi. ben de acıyıp bu monoloğu dialoğa dönüştürdüm. lakin duyduğu sözler çok iç açıcı değildi. isim vermiyeyim. sözlükte yazar filan çıkar maazallah. o zaman boşu boşuna sözlükten beyin göçü olmasın. ama buradan sesleniyorum kendisine.
''allah belanı versin kamil''
espriyi yapan için bir, dinleyen için ise iki acı durum.
şimdi efendim burda durumu kurtarmak dinleyiciye düşüyor.şöyle ki;
adam bir espri yapmış gülmemek onu zor duruma düşürecek ama ya espri kötü ise yav gülünmeyecek kadar kötü ise ozaman gülen adamı zor durumu düşürecek. çıkamadım işin içinden. en iyisi sırıtmak.
neyse herhalde şöyle yapmak en doğrusu; espri yapan kişiyi bir kenara çekip olmadığını espri yapamadığı alıştıra alıştıra söylemek. herkes için en iyisi bu sanırım.
eğer inanların hakkınızda ne düşündüğünü fazla önemseyen biriyseniz; sizin için iğrenç ötesi berbat bir durumdur ve yerin dibine geçmek isteyebilirsiniz. hatta bir süre eve kapanabilirsiniz.eğer bu duruma düşen kişi ergen ise hayata küser, evden çıkmaz, arkadaşlardan kaçar. yok eğer ben rahatım, umrumda mı dünya ya da aman canım ne olmuş tipinde biriyseniz ; olay çok basittir, herkesin başına gelebilir, hatta bu durumdaki komik halinize yeni bir espri daha yaparsınız belki bu sfer insanlar güler. tavsiye edilen ikincisidir. ki her şeyin geçici olduuğu bir dünyada ne önemi vardır ki saçma hüzünlerin.
