Nesquik. Ne tozu, ne kahvaltılık gevreği, ne çikolatası bundan on beş sene önceki gibi değil. Kendine has bir tadı vardı, özellikle çikolatasının, en çok da çikolatası bozmuş zaten. Bir de kahvaltılık kreması vardı o zamanlar artık eskisi gibi olmamasını geçtim hiç yok, gönlümde yara.
Muhalefet.
Önceden çırpınırdık, takiyecilerden kurtulmak için uğraşırdık,dövüşürdük.Ülkücü arkadaşlarla birbirimize girerdik bazen, onlara faşo derdik, onlar bize moskofçu derdi.şimdi devrimciler ve ülkücüler arasında sonsuza dek sürecek bir dostluk başladı.
Siyasal islamcılar da kendi başlarını yiyorlar.
ulan çocukluğunuzda yediğiniz doğal karpuzları hatırlayın. böyle 95 yılında o babanın eve gelirken aldığı, manav osman abiden ki karpuzun tadı şuan locada ki meyve tabaklarında ki karpuzda var mı yok.
hiçbir şeyden eski tadı alamıyorum diye düşünen arkadaşların major depresyon belirtilerini okuması önerilir. ne olur ne olmaz arkadaşlar, zihinsel hastalıklar düşünüldüğü gibi "kafanızda bitmez", beyin bir organdır ve seratonin yapısı bozulduğu için mutluluk hissedemezsiniz. normalde bu kadar alakasız yazılar yazmak adetim değildir ama birilerine yardımı dokunabilir diye bırakıyorum buraya.
Geçen gün bakkalda gördüm "aa dedim tofita" aldım attım ağzıma bi tane, yok aga. Çok fazla şekerli... Ya tadı değişmiş ya bizim tadımız kaçmış büyüdükçe...
maalesef ki hayattır. 80 lerin başlarında doğan yaşıtlarım çok daha iyi anlayacaklardır yazacaklarımı. 80 lerin sonlarında ve 90 ların ortalarına kadar çocukluklarını doyasıya yaşamış bizler için hayatın tadı tuzu yok artık..
insanların birbirine gülümsediği günlerdi o zamanlar. selamı sabahı eksik etmedikleri birbirlerine yardım etmek için pervane oldukları günler. komşuluk ilişkilerinin ölmediği günler esnaf kültürünün yok edilmediği günlerdi. çıkarsızca güvenebiliyordun diğer insanlara korkmadan arkanı dönebiliyordun. siyaset bu kadar boka sarmamıştı o zamanlar henüz. tamam krizler vardı siyasi çekişmeler vardı ancak böyle ağızlardan lağım akmıyor kin ve nefret pompalanmıyordu.. neden siyasete daldı ki bu şimdi diyecekler kış uykusundan kalksınlar artık bu ülkedeki her şey siyaset üzerinden boka sarıyor bugünlerde..
sokaklarda gece yarılarına kadar top peşinde koşardık beygir gibi korkusuzca. yediğimiz içtiğimiz şeyler bugünkü gibi hormon deposu değildi içerisinde katkı maddeleri yoktu en basitinden. hayat bu kadar pahalı değildi evvelden bakmayın siz develüasyonlar vardı şu kadar zamlar vardı diye goy goy yapanlara o zamanlar kazanılan paranın kıymeti de vardı o zamlara nazaran. bugün kazandığın para ile ay ortasını zar zor görüyorsun biraz hoyrat harcayınca. trafikte bu kadar araç yoktu hoş istanbulumuzun nüfusu gene kalabalıktı ama böylesine çılgınca değildi. terör korkusu yoktu yılda 1 defa patlama olduğunda infial olurdu insanlar ayağa kalkardı bugünkü gibi haftada 1 olmasını kanıksamazdı insanlar. insanlar umursarlardı her şeyi bugünkü gibi vurdum duymaz değillerdi. bugünkü gibi bana dokunmayan yılan bin yaşasıncı değillerdi.
sıkıntılar yok muydu ? yığınla vardı. misal çöp dağları oluşurdu sokaklarda belediyeler çalışmazdı. sular kesilirdi sık sık. hayat o zamanda pahalıydı ama insanlar sebaatkardı huzurlu olduklarından kaldırırlardı bazı şeyleri. ne bileyim ben işte sabah sabah yazasım geldi bunları o yıllardaki huzurlu pazar sabahını özlüyorum ne yalan söyleyeyim. sabah bu saatlerde sokaktan gelen müzik seslerini özlüyorum. komşularımızın ellerinde fırçalar kovalar arabalarını yıkamalarını özlüyorum. gazete ekmek almaya giderken yolda karşılaştığım insanların yüzlerindeki gülümsemeyi özlüyorum..
